گرامی باد ۱۶ آذر روز دانشجو، روزی که اگرچه به نام دانشجوست و با نام سه دانشجوی مبارز مصطفی بزرگ‌نیا، احمد قندچی و مهدی (آذر) شریعت رضوی گره خورده است، اما در عین‌حال روزی‌ست که برای تمام مردم

اعتصابات کارگری مدام درحال افزایش و گسترش هستند. بر بستر اوضاع پر تب‌وتاب سیاسی جامعه و اعتراضات توده‌ای در اصفهان و شهرکرد و برخی شهرهای دیگر، اعتراضات و اعتصابات کارگری رنگ وبوی دیگری به خود

در ۲۵ نوامبر، روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان، در تعدادی از کشورهای جهان از اروپا تا آسیا و آمریکای لاتین تجمعات و تظاهرات بزرگی  علیه ستم و خشونتی که بر زنان اعمال می‌شود، برپا گردید. این

بحران‌های اقتصادی، سیاسی و اجتماعی، جمهوری اسلامی را به‌شدت در منگنه قرار داده است. تلاش ارتجاع حاکم و جناح‌های آن برای حل بحران و برون‌رفت از بن‌بست، باشکست و ناکامی روبرو شده است. وضعیت اقتصادی

هفته گذشته انتشار تصویری از پانزده دانشجوی دختر فارغ التحصیل دانشگاه تهران به شکل گسترده ای در شبکه های اجتماعی بازتاب یافت. آنچه باعث دست به دست شدن این تصویر در فضای مجازی و برافروختن خشم

بحران ژرف اقتصادی و بحران‌های سیاسی و اجتماعی ناشی از آن، بیش‌ازپیش تشدید شده‌اند. ناتوانی طبقه حاکم و رژیم سیاسی آن برای حل یا تعدیل این بحران‌ها، جامعه را به آستانه ازهم‌گسیختگی کامل کشانده

۱- در سراسر دوران موجودیت جمهوری اسلامی در ایران، زنان همواره با بی‌رحمانه‌ترین تبعیض، ستم، و سرکوب مواجه بوده‌اند. ایران در زمره معدود کشورهای جهان است که در آن برابری زن و مرد به آشکارترین شکل

روز چهارشنبه ۲۸ مهر در مسکو نشستی تحت عنوان “آینده افغانستان” برگزار شد. در این نشست، به جز هیئتی از سوی طالبان، هیئت‌هایی از ۱۰ کشور(روسیه، چین، ایران، پاکستان، هند، قزاقستان،

اکنون‌که بیش از ۴ ماه از آغاز اعتصاب فراگیر و سراسری کارگران پیمانی نفت و گاز و پتروشیمی می‌گذرد، اگرچه جنبه سراسری این اعتصاب به‌تدریج کم‌رنگ و کم‌رنگ‌تر شده و بی‌آنکه رسماً حرفی از پایان آن به

انتخابات پارلمانی عراق، جدا از چگونگی تقسیم کرسی‌های پارلمان و در  پی آن بازتقسیم کرسی‌های وزارت بین گروه‌های فاسدی که در تمام این سال‌ها حکومت را در دست داشتند، نتایج مهمی داشت، از تحریم وسیع