هزاران کارگر در اقصا نقاط ایران به دلیل عدم پرداخت دستمزد، حق بیمه، اخراج و خصوصی‌سازی در اعتصاب بسر می‌برند.
۴۰۰۰ کارگر گروه ملی صنعتی فولاد اهواز که مدیریت آن هم اکنون در دست قوه قضاییه می‌باشد، به دلیل عدم پرداخت ۵ ماه دستمزد و سنوات خود در سومین هفته از اعتصاب بسر می‌برند. تنها دستمزد عقب‌افتاده‌ی این کارگران بیش از ۲۲ میلیارد تومان است.
۵۰۰ کارگر کارخانه سیمان مسجد سلیمان پس از ۵۰ روز اعتصاب با دریافت تنها یک ماه از ۴ ماه دستمزد خود برسر کار بازگشتند با این وعده که در روزهای آینده دستمزهای معوقه ماه‌های دیگر را دریافت کنند.
بسیاری از کارگران شهرداری‌های کشور ماه‌ها دستمزد دریافت نکرده‌اند، تنها دستمزدهای عقب‌افتاده‌ی کارگران شهرداری بروجرد ۱۸ میلیارد تومان است. کارگران شهرداری‌ها در بسیاری از شهرها دست به اعتراض و اعتصاب می‌زنند. در روزهای اخیر کارگران خدماتی مشکین‌شهر اعتصاب کرده و در برابر فرمانداری دست به اعتراض زدند.
۳۰۰ کارگر کارخانه آلومینیوم المهدی نیز در اعتراض به اخراج ۴۰ نفر از رفقای‌شان دست به اعتصاب زده و در برابر درب ورودی کارخانه تجمع کردند. برخی از کارگران اخراجی بیش از ۱۵ سال سابقه‌ی کار در این کارخانه دارند. کارگران اعلام کردند تا بازگشت کارگران اخراجی بر سر کار به اعتصاب ادامه خواهند داد.
کارگران کارخانه کاشی نیلو روز ۴ اسفند بار دیگر دست به اعتراض در برابر استانداری اصفهان زدند، آن‌ها بارها در برابر کارخانه و میدان گلدشت نجف‌آباد دست به تجمع زده و حتا اقدام به بستن خیابان کرده بودند، اما تاکنون هیچ توجهی به خواست‌های کارگران نشده است. کارگران کارخانه کاشی اصفهان نیز با تجمع در برابر کارخانه در جاده نجف‌آباد به عدم پرداخت ۶ ماه دستمزد خود اعتراض کردند. هم‌چنین کارگران کارخانه کاشی یزد نیز در اعتراض به عدم پرداخت ده ماه دستمزد دست به اعتراض زده و جاده را مسدود کردند که نیروی انتظامی به‌عنوان دستگاه سرکوب وارد عمل شد و جاده را باز نمود.
نیروی انتظامی در جریان اعتراض کارگران پلی‌اکریل نیز وارد عمل شد و از تظاهرات کارگران به سمت استانداری جلوگیری کرد. در روز ۳۰ بهمن جمعی از کارگران پلی‌اکریل در اعتراض به عدم دریافت ۷ ماه دستمزد، تعطیلی کارخانه و اخراج کارگران قصد داشتند با تجمع در اطراف جاده مبارکه به سمت استانداری تظاهرات کنند.
۵۰۰ کارگر پیمانکاری پالایشگاه ستاره خلیج‌فارس در بندرعباس نیز دوم اسفندماه در اعتراض به تعویق ۴ ماه دستمزد دست به اعتصاب زدند. کارگران شعار می دادند “وعده وعید نمی‌خوایم، دستمزد و عیدی می‌خوایم”.
۵۰۰ کارگر مخابرات از سراسر کشور با حضور در تهران و تجمع در برابر مجلس اسلامی، به تبعیض در پرداخت‌ها و دستمزدهای پایین اعتراض کردند. اعتراض به تفاوت دستمزد و پایین بودن دستمزد کارگران شرکتی و نیز پیمانی در بسیاری از کارخانجات ایران جریان دارد. بسیاری از کارگران پیمانی شرکت نفت نیز به این مساله شدیدا اعتراض دارند.
۲۰۰۰ کارگر شرکت صدرا به دلیل عدم دریافت دستمزدهای خود از ماه آبان دست به اعتصاب زدند. کارفرما با تهدید کارگران و بویژه سازمان‌دهندگان اعتصاب به اخراج، از دادن نهار به کارگران به دلیل اعتصاب خودداری نمود.
کارگران راننده شرکت کشت‌وصنعت نیشکر هفت‌تپه، کارخانه شیشه قزوین، کارخانه ذوب‌آهن اردبیل، صنایع مخابراتی راه دور، سایت ۳ پتروشیمی بوشهر، کارخانه قند ممسنی، کارگران جاده رامیان به شاهرود، کارخانه سیمان خاکستری نی‌ریز، نورد لوله اهواز، کارگران اخراجی جایگاه‌های عرضه سوخت، کارگران پروژه راه‌آهن جوین – اسفراین، کشتی‌سازی بحرگستر هرمز، مجتمع کشت‌وصنعت مهاباد، اتوبوسرانی زابل، کارخانه کاشی شیرکوه در تفت، کارخانه کاشی سها سرام در اردکان، کارگران اخراجی پتروشیمی تکس آریا، کارگران شاغل، اخراجی و بازنشسته پارسیلون خرم‌آباد از جمله کارگرانی هستند که در روزها و هفته‌های اخیر دست به اعتصاب و اعتراض زدند.
اما تنها کارگران نیستند که تحت فشار شدید معیشتی قرار داشته و همان دستمزدهایی که حتا از بخور و نمیر نیز کمتر هستند را ماه‌ها و به بهانه‌های پوچ و واهی دریافت نمی‌کنند.
پرستاران و معلمان نیز دردهای مشترکی با کارگران دارند. در روزهای گذشته پرستاران مراکز درمانی اراک در اعتراض به عدم پرداخت حقوق خود دست به اعتراض زدند. جمعی از پرستاران بیمارستان خمینی نیز ۲۴ بهمن ماه در اعتراض به شرایط کاری و عدم پرداخت کارانه دست به اعتراض زدند که نیروهای حراست و نیروی انتظامی وارد عمل شده و از توسعه‌ی اعتراض پرستاران جلوگیری کردند.
صدها معلم بازنشسته نیز که با بهره‌گیری از فضای مجازی خود را سازماندهی کرده بودند با تجمع در برابر مجلس اسلامی به وضعیت وخیم معیشتی خود اعتراض کرده و خواستار حداقل همسان‌سازی وضعیت بازنشستگان آموزش و پرورش با دیگر کارکنان دولتی شدند. جمعی از معلمان حق‌تدریسی همدان نیز در اعتراض به عدم پرداخت ۶ ماه حقوق خود در برابر استانداری تجمع کردند. این معلمان فاقد دفترچه بیمه بوده و دریافتی‌شان تنها ۸۰۰ هزار تومان در ماه است.
از سویی مدام بر فشارهای اقتصادی و سیاسی بر روی طبقه‌ی کارگر افزوده می‌شود و از سوی دیگر شاهد افزایش روزافزون اعتراضات کارگری هستیم و کارگران بیشتری به اعتصاب و تظاهرات روی می‌آورند.
رژیم جمهوری اسلامی با ممانعت از تشکل کارگران، با اخراج و به زندان انداختن کارگران معترض و پیشرو و با بی‌توجهی به معیشت کارگران، ثابت کرده است که حامی اصلی طبقه‌ی سرمایه‌دار و دشمن بزرگ کارگران است.
این رژیم را باید سرنگون کرد. تا کی کارگران باید شاهد ظلم و نابرابری باشند؟ کارگران دیگر نمی‌خواهند در برابر شکم‌های گرسنه، بیماری، بیکاری و فقر فرزندان خود، در برابر آینده‌ای که جز سیاهی چیزی نیست، سکوت کنند. در حالی‌که هنوز چندرغازی به دستمزد کارگران اضافه نشده، افزایش قیمت‌ها شروع شده و کارگران در آستانه‌ی سال نو به فقری مضاعف محکوم شدند.
صبر کارگران لبریز شده است. این را می‌توان در اعتراضات کارگران دید. اما نه فقط کارگران که کاسه صبر سایر زحمتکشان هم‌چون معلمان و پرستاران نیز لبریز شده است. آن‌ها این حکومت را نمی‌خواهند و این حکومت با زور چماق و کشتار می‌خواهد به بقای خود ادامه دهد.
کارگران با اتحاد خود، با گسترش اعتراضات خود، با سازماندهی خود در تشکل‌های مخفی و نیمه مخفی و گسترش اعتراضات و اعتصاب می‌توانند قطار سرنگونی جمهوری اسلامی را به حرکت درآورند.
سازمان فدائیان (اقلیت) ضمن حمایت از اعتراضات کارگران و زحمتکشان، خواستار یک زندگی انسانی برای تمامی آن‌هاست. آن‌ها حق دارند تا کار، بهداشت و درمان مناسب، دستمزدهای بالای خط فقر، مسکن و دیگر نیازهای انسانی را داشته باشند. کودکان کارگران حق دارند مانند همه‌ی کودکان از آموزش و پرورش و شرایطی برابر برای رشد فکری و جسمی برخوردار باشند و این مسیر نیست جز با سرنگونی جمهوری اسلامی و نظام سرمایه‌داری.
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی – برقرار باد حکومت شورایی
زنده باد آزادی – زنده باد سوسیالیسم
سازمان فدائیان (اقلیت)
۷ اسفند ۱۳۹۵
کار – نان – آزادی – حکومت شورایی
نظرات شما