گرجستان

اوکراینی شدن گرجستان

نوشته سوزان ویت استال، تفلیس

روزنامه دنیای جوان ۲۸ دسامبر ۲۰۲۴

ترجمه بهنام کرمی

کارتل‌های غربی تغییر رژیم، جمهوری قفقاز جنوبی را به سمت هرج‌ومرج و در آستانه جنگ داخلی سوق می‌دهند.

کیسه‌های حاوی کلاه ایمنی‌های نو مرتباً در مقابل ساختمان پارلمان در تفلیس تحویل داده می‌شوند و در تظاهرات روزانه طرفداران اتحادیه اروپا توزیع می‌شوند. قبل از اینکه دولت با دستگیری و ممنوعیت فروش ترقه‌های آتش‌زا، اعتراضات خشونت‌آمیز را متوقف کند، ماسک‌های ضد گاز و سایر تجهیزات مناسب برای نبردهای خیابانی نیز وجود داشت. همگی رایگان. این جای تعجب ندارد، چرا که فعالان طرفدار اتحادیه اروپا (در گرجستان) متحدان قدرتمندی با منابع تقریباً پایان‌ناپذیر پول‌دارند. یک تظاهرکننده می‌گوید که “ما همه‌چیزهایی را که نیاز داریم از سفارت ایالات‌متحده دریافت می‌کنیم” و از “دموکراسی” و “آموزش برگزاری اعتراضات” آن‌ها و همچنین حمایت بنیاد سوسیال‌دموکرات فردریش ایبرت (FES)  و سایر سازمان‌های غیردولتی آلمانی به‌شدت ابراز خوشحالی می‌کند…

گرجستان یک بهشت برای سازمان‌های غیردولتی غربی است. قانون شفافیت نفوذ خارجی که در ژوئن ۲۰۲۴ لازم‌الاجرا شد، این واقعیت را تغییر نمی‌دهد (از بیش از ۳۰۰۰۰ سازمان غیردولتی فعال در کشور – که گفته می‌شود تنها حدود ۴۱۰۰ سازمان آن فعال هستند – فقط ۴۶۹ سازمان غیردولتی تا پایان مهلت مقررشده، خودشان را به ثبت رساندند). اتاق فکرهای مداخله‌گرای فعال مانند بنیاد ملی برای دموکراسی (NED) که در سال ۱۹۸۳ تحت دولت ریگان تأسیس شد و اخیراً ویکتوریا نولند (همسر نوربرت کاگان مشاور چندین رئیس‌جمهور آمریکا)، قهرمان تغییر رژیم (در گرجستان) را در هیئت‌مدیره‌اش منصوب کرد، می‌توانند بدون مانع فعالیت کنند. این بنیاد که شرکای پروژه آن در گرجستان شامل بنیاد فریدریش ابرت نیز می‌شود، سازمان‌های غیردولتی را که نقش کلیدی در سازمان‌دهی اعتراضات علیه تعلیق موقت گفتگوها در مورد الحاق گرجستان به اتحادیه اروپا و انتخابات جدید دارند، تأمین مالی می‌کند، به‌عنوان‌مثال، شفافیت بین‌المللی گرجستان، انجمن وکلای جوان گرجستان که توسط بنیاد دموکراسی وست مینستر و بنیاد اروپایی برای دموکراسی (همتایان بریتانیا و اتحادیه اروپا در بنیاد ملی) و همچنین توسط سفارت آلمان پشتیبانی می‌شود و همچنین جنبش شرم.

جنبش شرم قبلاً در سال ۲۰۲۳ یک بنر را به آتش کشید که به رنگ‌های ملی اوکراین مزین شده و روی آن یک کوکتل مولوتف با شعار “من آن را پرتاب کردم” دیده می‌شد. این جنبش در توضیح ابن کارش گفت که “از طرف” جوانان گرجستان “که از سیاست‌های اقتدارگرا و ضد غربی رژیم جنایتکار و نامشروع حزب رویای گرجستان خسته شده‌اند” دست به این کار زده است. ویدئوهایی که در رسانه‌های اجتماعی توزیع می‌شوند و به‌طور مداوم توسط مطبوعات غربی مورد استناد قرار می‌گیرند، نشان می‌دهند که تعداد زیادی از فعالان خیابانی به چنین فراخوان‌هایی برای خشونت پاسخ داده‌اند. دستورالعمل‌های دقیق برای قیام‌ها توسط مرکز اقدامات غیر خشونت‌آمیز و استراتژی‌های کاربردی (CANVAS) مستقر در بلگراد ارائه می‌شوند، که در سازمان‌دهی انقلاب‌های رنگی تخصص دارد. این مرکز که در “Euromaidan” در اوکراین شرکت داشت، اما همچنین در کوبا، ونزوئلا و بسیاری از کشورهای دیگر که در برنامهٔ کاری امپریالیسم ایالات‌متحده قرار دارند فعالیت می‌کند، از سال ۲۰۲۱ به نمایندگی از “آژانس ایالات‌متحده برای توسعه بین‌المللی” (USAID)، فعالان خیابانی را در گرجستان آموزش می‌دهد.

چسب ضد کمونیستی

مبانی ایدئولوژیک از طریق جعل افسانه‌های «آزادی و دموکراسی» و ترس و نفرت نسبت به رقبای (نظام) غرب ایجاد می‌شود. یک رکن مهم این ایدئولوژی را رویزیونیسم تاریخی و صدور ضد کمونیسم (از کشورهای غربی به گرجستان) تشکیل می‌دهد. مؤسسات آلمانی در این زمینه نقش اصلی را ایفا می‌کنند. در سال ۲۰۱۰، به ابتکار بنیاد هاینریش بل، وابسته به حزب سبز آلمان، اتاق فکر Sovlab تأسیس شد که توسط بنیاد ملی برای دموکراسی، سفارت ایالات‌متحده، و همچنین توسط “بنیاد فدرال برای ارزیابی مجدد دیکتاتوری حزب وحدت سوسیالیستی آلمان شرقی”، “انجمن آموزش بزرگ‌سالان آلمان” و موسسه گوته حمایت می‌شود. این اتاق فکر که کتاب و فیلم تولید و کنفرانس‌ها و نمایشگاه‌ها را سازمان‌دهی می‌کند، بیش از همه می‌خواهد (اغلب با همکاری دانشگاه‌های گرجستان و ایستگاه خبری سیا رادیو آزادی و همچنین دولت اوکراین) “بازنگری” در مورد گذشته شوروی را پیش ببرد.

ایمان به موهبت‌های آمریکا، اتحادیه اروپا و ناتو که با تاکیدات سکت گونه در راهپیمایی‌های طرفداران غرب به گوش می‌رسد و دشمنی هیستریک با هرکسی که مظنون به مواضع سوسیالیستی و یا عقاید متفاوت است. تلقین به “برنامه‌های آموزشی” گسترده سازمان‌های غیردولتی، حداقل در بین دانشگاهیان و افراد خود اشتغال در صنعت گردشگری، غذا، رسانه و هنر و بخش‌های فرهنگی تأثیر دارد، کسانی که امیدوارند از طریق الحاق گرجستان به اتحادیه اروپا از جهانی‌شدن نئولیبرال بهره بیشتری ببرند.

فشار برای انطباق

شورش یک طبقه متوسط ایدئولوژیک کور که از بالا و از بیرون هدایت می‌شود، نتایج ظاهراً عجیبی به بار می‌آورد: صدها تظاهرات اعتراضی علیه دولت حزب “روی‌ای گرجستان” که تحت کنترل بیدزینا ایوانیشویلی الیگارش است، از جمله از طرف گروه‌های زیر فراخوانده شده است: شرکت‌کنندگان در برنامه‌های تبادل ایالات‌متحده، “فارغ‌التحصیلان دانشگاه‌های بریتانیا”، “طراحان، شاغلین در بازاریابی و روابط عمومی”، “فرزندان کشیش‌ها و سایر روحانیون”، “عاشقان یوگا”، “دوستان حیوانات، ایتالیا و بسکتبال”، حتی طرفداران “هری پاتر”. جایی که طبقه کارگر عملاً به‌طور کامل غایب است، گروه‌های کوچک، سیاست هویت فرقه‌گرایانه و جهان فانتزی صنعت فرهنگ باید این خلاء را پر کنند.

در حوزه علوم و تحقیقات، فشار برای انطباق زیاد است، به‌ویژه به دلیل وجود بودجه زیادی که از طرف “برنامه اراسموس اتحادیه اروپا” جاری است. اخیراً استادان و دانشجویان دانشگاه‌های مختلف، “دیپلم‌های روسی” خودساخته نمایندگان حزب رویای گرجستان را در مقابل وزارت آموزش‌وپرورش سوزاندند (تعداد بسیار کمی از این نمایندگان احتمالاً چنین مدرک آکادمیکی دارند، اکثر آن‌ها در غرب تحصیل‌کرده‌اند). دانشجویانی که مخالف خشم ضد روسی حاکم هستند با مشکل مواجه‌اند. الیزابت جورجادزه* که امسال در دانشگاه دولتی ایلیا در تفلیس در رشته فلسفه گرجی درسش را به پایان رسانده است به خبرنگار روزنامه “دنیای جوان” می‌گوید “به دلیل شرکت در کنگره زبان شناسان اوراسیا در مسکو، توسط استادم موردحمله قرار گرفتم”. دانشگاه ایلیا از سازمان دهندگان کنفرانس خواست تا هرگونه اطلاعاتی که جورجادزه را به دانشگاه مرتبط می‌کند حذف کنند. این دانشگاه در زمان رئیس‌جمهور میخائیل ساکاشویلی تأسیس شد (او در دهه ۲۰۰۰ کشور را با سیاست‌های پرو فاشیستی به سمت غرب سوق داده بود) و با اتاق فکر Sovlab از جمله علیه دولت کار می‌کند.

سونیا شیفرز، مدیر بنیاد هاینریش بل برای قفقاز جنوبی، در مصاحبه اخیر با دویچه وله به‌وضوح گفت: “حزب رویای گرجستان دوازده سال است که سیاست عادی‌سازی با روسیه به‌ویژه روابط اقتصادی را دنبال می‌کند”، و این آن چیزی است که غرب دیگر مایل به تحمل آن نیست. پلتفرم سوسیالیست گرجستان، صدای اپوزیسیون مارکسیست به‌شدت ضعیف شده گرجستان، معتقد است که ارکستر تغییر رژیم غربی در «شروع جنگ داخلی» تردیدی نخواهد کرد. این پلتفرم در مورد گذار از “دموکراسی محدودشده” به “دیکتاتوری فاشیستی” در صورت کودتا در گرجستان هشدار می‌دهد و از مردم می‌خواهد: “اجازه اوکراینی شدن گرجستان را ندهید!”

توضیح:

* نام این دانشجو تغییر داده‌شده است.