پیرو اطلاعیه ۲۴ مهر و دعوت از کارگران و کارکنان قراردادی نفت جهت اجتماع برای خواست‌های خود، ده‌ها زن و مرد کارگر قراردادی نفت از جاهای دور و نزدیک مناطق نفتی، امروز ۲۹ مهر در جلو درب اصلی ساختمان معروف به چهار طبقه در اهواز، گرد هم آمدند، با پلاکاردهایی که خواسته‌های خود را بیان می‌کردند.
آنان خواهان پاسخگویی مدیران و مسئولان، در قبال ۱۲ سال کار در بلاتکلیفی مطلق و بدون قید و شرط و سرگردان میان قوانین کارگری و کارمندی هستند.
در چندساله اخیر شاهد تجمع کارگران و کارکنان قراردادی نفت در اهواز و در گچساران و دیگر مناطق نفت‌خیز کشور بودیم.
اعتراض کارکنان منطقه نفتی گچساران و آغاجاری در هفتهٔ گذشته به‌صورت روزانه در جریان بوده است.
کارکنان رسمی وزارت نفت شاغل در مراکز عملیاتی در اعتراض به عدم رسیدگی به خواسته‌های زیر تجمع داشتند:
“- حذف سقف حقوق
– حذف محدودیت حق سنوات بازنشستگی
– عودت کسورات مازاد مالیات”
طی مهرماه که یک روز بیشتر از آن باقی نمانده، علاوه بر تجمع همه‌روزه کارکنان رسمی نفت گچساران در هفته گذشته – کارگران پالایشگاه نفت آبادان در ۱۷ مهر-کارکنان سکوهای نفتی منطقه خارک در همین روز- در ۱۲ مهر گروهی از کارکنان قراردادی نفت اعم از ملی حفاری و پالایشگاه آبادان – همزمان در همین روز کارکنان و کارگران شاغل در پتروشیمی آبادان – دوشنبه سوم مهرماه تعدادی از کارگران اخراجی یکی از پیمانکاری‌های فاز یک شرکت پالایش گاز هویزه تجمع داشتند.- و دوشنبه دهم مهرماه کارکنان سکوهای دریایی در دو شرکت فلات قاره ایران و نفت و گاز پارس، تجمع اعتراضی حقوقی، معیشتی، رفاهی و…داشتند. این حجم از اعتراض در واحدهای جداگانه نفت و گاز. پتروشیمی، دریک ماه کمتر سابقه دارد و گویای افزایش بحران اقتصادی عمیق است.
همزمان با بحران اقتصادی و رکود تورمی که ابتدا نشانه‌های آن در کارگاه‌ها و کارخانه‌های کوچک با به تعطیلی رفتن آن‌ها آغاز شد، رفته‌رفته بحران اقتصادی به مراکز بزرگ صنایع تولیدی درحال سرایت است. بحران اقتصادی، تورم و گرانی که زندگی طیف‌های بیشتری از کارگران، کارکنان و حقوق‌بگیران را تهدید می‌کند، تا آنجا که کارگران صنایع نفت را هم در برگرفته، کارگران صنایع نفت که با اجرا طرح‌های اقتصادی نئو لیبرالیسم و جداسازی این کارگران از بخش‌های دیگر طبقه کارگر از امتیازات بهتری برخوردار بودند.
این کارگران زمانی به طرح خواست‌های عقب‌افتاده خود می‌پردازند، که وزیر نفت در آخرین سخنان خود گفت: «در شرایط «سخت تحریم» و بدون «چراغ سبز» آمریکا روزانه بیش از ۳ میلیون و ۳۰۰ هزار بشکه نفت تولید می‌کنیم.
به گزارش ایرنا، جواد اوجی گفته درحال برنامه‌ریزی برای افزایش تولید نفت هستیم که برای آن‌هم در جهان مشتری داریم.
او همچنین درباره بازگشت پول حاصل از فروش نفت گفته کشور ” در تأمین منابع ارزی هیچ‌گونه مشکلی ندارد و روند فروش و بازگشت پول به کشور مطلوب است”
منظور وزیر نفت این است که رژیم در تأمین ارز برای حفظ ثبات خودش هیچ‌گونه مشکلی ندارد.! وگرنه کشور، جامعه و توده‌های کارگر و زحمتکش با مشکلات عدیده اقتصادی و معیشتی، با گرانی دارو و درمان و هزینه‌های سنگین زندگی روبرو هستند، نمونه آن همین کارکنان قراردادی نفت هستند که مطالبات حقوقی با تأخیری ۱۲ ساله دارند.
کارکنان قراردادی نفت که امروز برای پاسخ گرفتن از وضعیت حقوقی خود در اینجا و مراکز صنایع نفتی در شهرهای دیگری همزمان تجمع اعتراضی و مطالبه گری دارند، حقوقی بالاتر از کلیه واحدها و رسته‌های کارگری و حقوق‌بگیر دارند، منتها در مقابل تورم و گرانی هزینه‌ها که مرتب درحال افزایش است، دستمزدهای کارگری نفت و گاز هم دیگر جوابگو نیست. شاید کارگران نفت دستشان با جیبشان بیشتر آشنا باشد، اما، آنان هم همچنان نیازهایی دارند که به لحاظ مالی ناتوان از برطرف کردن آن‌ها هستند. در جمهوری اسلامی فقر به شکل گسترده‌ای عموم را در برگرفته است.
فضای سیاسی صنایع نفت و گاز، واحدهای پروژه‌ای این صنایع ملتهب همراه با جنب‌وجوش است. بحران انقلابی بعد از سرکوب فروکش نکرده، جامعه می‌تواند به دنبال هر رویداد کوچک و بزرگی منفجر شود و توده‌های معترض سرازیر خیابان‌ها شوند، بخصوص بعد از رخداد جنگ بین حماس و اسرائیل که مردم شاهد وارفتن رژیم بودند، متأسفانه زمانی شاهد افول سیاسی رژیم هستیم، که سازمان‌های سیاسی هم در بی‌وزنی کاملی هستند، توانایی اثرگذاری بر مبارزات اجتماعی و تشدید مبارزه طبقاتی را ندارند.
۱۴۰۲/۷/۲۹
هسته کارگری حمید اشرف- فعالان کارگری جنوب
نظرات شما