رفقای گرامی!
با یاد همه جانبالختگان فدایی، جنبش کمونیستی و انقلابی برگزاری کنفرانس سازمان را به شما تبریک می گوئیم.
کنفرانس سازمان شما در شرایطی برگزار می‌شود که جامعه ایران در تب و تاب تحولات ژرفی است. در پی خیزش‌هایی که از دی ماه سال 96 و در سال بعد به‌طور پیوسته جریان داشت است، در سال گذشته با قتل دولتی ژینا شاهد برآمد یک جنبش انقلاب بودیم که به شکل بی‌سابقه‌ای جمهوری اسلامی را آماج قرار داده و پژواک آن جهان گیر شد. سوژه‌های اصلی این جنبش همانند همه تحولات انقلابی مردم عادی به‌ویژه جوانان بودند. زنان جوان علاوه بر این که حجاب اسلامی که از ارکان هویت جمهوری اسلامی و تبعیض علیه زنان است را به چالش گرفتند بلکه نقش موثری در فراگیر شدن جنبش داشتند. مبارزه توده‌های ستم دیده در مناطق تحت ستم ملی کردستان و بلوچستان عرصه دیگر تداوم جنبش بود و جوانان و کمیته‌های برآمده از دل خیزش‌های گذشته و جنبش انقلابی به‌طور موثری کوشیدند که ستم ملی و طبقاتی را به هم گره بزنند و علاوه بر مبارزه علیه رژیم، استراتژی‌های ناسیونالیسم بومی را نیز به چالش بگیرند. دانشجویان و اساتید مترقی و پیشرو دانشگاه را به عرصه مبارزه علیه جمهوری اسلامی بدل کردند. در تعدادی از مراکز کارگری حرکت‌های اعتراضی برگزار شد. رژیم برای جلوگیری ازهمبستگی جنبش خیابانی و جنبش کارگری علاوه بر دستگیری فعالین کارگری نیروی سرکوب خود را علیه جنبش کارگری بسیج کرد. همچنین شاهد برآمد هنر و فرهنگ اعتراضی بودیم. بسیاری از مراکز ستم مذهبی و نظامی رژیم در شهرهای مختلف آماج جنبش انقلابی قرار گرفت وغیره.
این جنبش علیرغم دست‌آوردهای مهمی که داشته هنوز نتوانسته با جنبش طبقاتی کارگران و توده‌های وسیع مردم گره بخورد و در عرصه سازمانیابی گام‌های بلندی بردارد. در این شرایط حساس که رژیم همه دستگاه‌های سرکوب خود را برعلیه جنبش بسیج کرده، فقدان سازماندهی و حضورگسترده طبقه کارگر و توده‌های مردم به پاشنه آشیل جنبش انقلابی بدل شده است. هم‌هنگام طیف‌های مختلف اپوزیسیون راست نیز تلاش دارند که از وزنه جنبش انقلابی استفاده نموده و با حمایت دول امپریالیستی و ارتجاعی و رسانه‌های جریان اصلی هژمونی خود را بر جنبش اعمال نمایند و مسیر جنبش انقلابی را به انحراف کشیده و در راستای منافع طبقه حاکم و بورژوازی اپوزیسیون قرار دهند. جنبش انقلابی تنها در صورتی می‌تواند به اهداف خود دست یابد که جنبش‌های اجتماعی و در مرکز آن جنبش طبقاتی کارگران بتوانند به طور سازمانیافته در شرایط کنونی مداخله نموده و هژمونی خود را بر تحولات آتی تثبت کنند. در این راستا همگرایی پیشروان جنبش طبقاتی کارگران، کنشگران انقلابی و مترقی جنبش‌های اجتماعی، کمیته‌های برآمده از دل جنبش انقلابی و نیز چپ انقلابی و کمونیست یک ضرورت انکار ناپذیربرای بزیر کشیدن رژیم جمهوری اسلامی و تحقق خواسته کار،رفاه و آزادی و یک جمهوری شورایی متکی به دولت کارگری است. یعنی بدیلی که بتواند در راستای محو انبوهی تلبار شده ستم، تبعیض و استثمار در جامعه ایران گام بردارد.
با آرزوی موفقیت برای کنفرانس شما.
هسته اقلیت
۲۸.۰۹.۲۰۲۳- مهرماه ۱۴۰۲
نظرات شما