زنده‌باد کارگران صنعت نفت پیش به‌سوی اعتصابات سراسری کارگری
ورود کارگران صنعت نفت به صحنه سیاسی ایران در پالایشگاه‌های عسلویه، بوشهر و به دنبال آن آبادان، در حمایت از خیزش انقلابی زنان، جوانان و توده‌های مردم تحت ستم و استثمار باهدف سرنگونی نظام سرمایه‌داری و مذهبی حاکم در صورت گسترش سریع، می‌تواند توازن قوا به نفع جنبش انقلابی از یک طرف و شرایط عینی در جهت گسترش جنبش کارگری – سوسیالیستی، از طرف دیگر را تغییر دهد.
بعد از سال‌ها مبارزه صنفی و سیاسی و مطالباتی و کسب تجربه شکست‌ها و پیروزی‌ها، این بار بخش پیشتاز کارگران صنعتی، با شعار مرگ بر دیکتاتور به میدان آمده‌اند. رفقایشان در بخش‌های دیگر اخطار کرده‌اند که “اگر دستگاه امنیتی – انتظامی رژیم، دست از اقدامات سرکوبگرانه خود برنداشته و به خون و خونریزی پایان ندهد، آن‌ها نیز وارد اعتصاب خواهند شد.” تجربه جنبش ضد سلطنتی در سال ۵۷ و ورود پیروزمند کارگران شرکت نفت با اعتصاباتی که به‌سرعت به اعتصاب سراسری بدل شد و پایه‌های رژیم سلطنتی را به لرزه درآورد، خواب از چشمان حاکمان جبار ربوده است. خبرهائی که از شکاف سانسور درز می‌کنند نشان از هراس، اختلاف‌نظر شدید و دستپاچگی مسئولان سرکوب دارند. هراسی که ناشی از گسترش سریع، طولانی شدن بی‌سابقه مبارزه خیابانی و جنبش پرتوان کارگران است که شیشه حیات رژیم سرمایه‌داری جمهوری اسلامی در دستان پرتوانشان است.
اگر جنبش “زن، زندگی، آزادی” زمینه سیاسی ورود کارگران به مبارزه بلاواسطه سیاسی را فراهم کرده و طلسم اعتصاب سیاسی کارگران پس از یک دهه جنگ‌وگریز مطالباتی شکسته شد و ورود کارگران به جنبش عمومی سراسری نیرو و انرژی تازه‌ای می‌بخشد.
این دو از یکدیگر نیرو گرفته و به هم انرژی می‌دهند، اما این گسترش اعتصاب خیابانی و تبدیل آن به یک قیام کارگری – توده‌ای است که سرنوشت نظام حاکم را رقم خواهد زد. ورود درخشان کارگران نفت به صحنه سیاست این چشم‌انداز را بیش از بیش محتمل و روشن‌تر کرده است.
زمان آن فرارسیدهاست که کارگران انقلابی و سوسیالیست در دل این اعتصابات زمینه جنبش شورائی آتی را از همین امروز تدارک ببینند.
امروز تشکیل شوراها و کمیته‌های محلات آن ظرفی است که اجازه همگرائی سریع و بلاواسطه همه فعالان حاضر در نبرد خیابانی و نیز جنبش اعتصابی را می‌دهد.
تجربه انقلاب شکست‌خورده بهمن به ما می‌آموزد که کارگران و زحمتکشان باید از همین امروز درصدد پی‌ریزی دولت کارگری- شورائی خود باشند و به‌هیچ‌وجه رهبر یکسانی را که بر فراز جنبش اعتصابی و قیام، با دعوت زحمتکشان به آرامش و دادن وکالت به آن‌ها برای بندوبست میان جناح‌های مختلف طبقه حاکم تلاش می‌کنند نپذیرند.
قدرت در دست شما و از آن شماست!
زندانی سیاسی بی‌قید و بی وثیقه آزاد باید گردد
مرگ بر رژیم سرمایه‌داری جمهوری اسلامی
زنده‌باد آزادی؛ زنده‌باد سوسیالیسم
شورای همکاری نیروهای چپ و کمونیست
نوزدهم مهرماه ۱۴۰۱ برابر با ۱۱ اکتبر ۲۰۲۲
امضاها: سازمان اتحاد فدائیان کمونیست، حزب کمونیست ایران، حزب کمونیست کارگری ایران-حکمتیست، سازمان راه کارگر، سازمان فدائیان (اقلیت) و هسته اقلیت
تا زمانی که شعارهای کف خیابان به شعار زن، زندگی ، ازادی، برابری، حکومت شوراعی ،زنده باد ازادی، زنده باد شوشیالیست تبدیل نگردد ، کارگران دست به اعتصاب سراسری دست نخواهند زد . اعتصاب یعنی دستگیری و به زندان انداختن رهبران کارگران.ایا ما اگر کارخانه ها عی را داشته باشیم که حکومت در حکومت درست کرده اند د و دارند کم کاری می کنند و بیشتر وقتشان را صرف امادگی رزمی و دیگر چیزها می کنند، ا یا هر عقل سلیمی رای به اعتصاب نکردن ان کارخانه ها نمی دهد؟
این مبارز طولانی خواهد بود و طو لانی بودن این مبارزه مو قعی که ترس مردم فرو ریخته است به نفع نیروهای که برای ازادی، حکونت شوراعی و سوسیالست می جنگند خواهد بود.
انکه مبارزه را کوتاه می خواهد کسی به جز نیروهای صد انقلابی کسان دیگری نیستند و انها دارند روی مبارزات کف خیابان و ریزش نیروهای سرکوبگر و دست به دست شدن قدرت برای بار دیگر فکر می کنند.
اینبار نیروهای چپ و سوشیالیستی باید نگدارند کسی از انها استفاده کند برای رسیدن به قدرت و همینکه پایشان سفت شد به کشتار نیروها چپ و بار دیگر استبداد دیگری .
در اندونزی یک میلیون ازنیروهای چپپ را کشتند و هیچ کس جوابگو نشد.
ایران شرایط مخصوص به خودش را دارد ولی از تجر بیات شکست دیگر جنبشها با ید استفاده کرد .
موفق و پیروز.