دانشجویان! دانش آموزان! معلمان مبارز!
سال تحصیلی جدید در شرایطی آغاز می‌گردد که توده‌های مردم ایران به مبارزه‌ای علنی و مستقیم علیه رژیم دیکتاتوری و اختناق جمهوری اسلامی برخاسته‌اند.
در طول سه ماه گذشته خیابان‌های تهران و تعداد دیگری از شهرهای بزرگ، عرصه راهپیمائی و تظاهرات و نبرد قهرمانانۀ به ویژه زنان و جوانان علیه رژیم و نیروهای امنیتی- پلیسی و نظامی سرکوبگر آن بود. میلیون‌ها تن از مردم ایران با راهپیمائی و تظاهرات خیابانی و سر دادن شعار مرگ بر دیکتاتور، مرگ بر جمهوری اسلامی، انزجار و نفرت خود را از رژیم ارتجاعی، ضد مردمی و ستمگری که در طول ۳۰ سال حیات ننگین‌اش، جز افزایش روزافزون فقر و بدبختی، بیکاری و اعتیاد، جنگ و کشتار، سرکوب و اختناق، پایمال کردن ابتدائی‌ترین حقوق مدنی و آزادی‌های سیاسی مردم ایران ثمری نداشته است، ابراز داشتند.
به رغم وحشی‌گری نیروهای سرکوب پلیس، وزارت اطلاعات، سپاه پاسداران و بسیج، کشتار ده‌ها تن از مردم بی دفاع، دستگیری هزاران تن، اعمال وحشیانه‌ترین شکنجه‌ها علیه بازداشت شدگان در زندانها که به قتل تعدادی از آنها انجامید، نارضایتی و اعتراض نسبت به نظم موجود آرام نگرفته و مبارزات به اشکال مختلف ادامه دارد.
این طغیان انقلابی توده‌های مردم ایران علیه رژیم دیکتاتوری و اختناق، جمهوری اسلامی را که با بحران‌های متعدد اقتصادی، اجتماعی و سیاسی رو به روست و تمام سیاستهای‌اش برای غلبه بر این بحران‌ها به شکست انجامیده، با یک بحران سیاسی عمیق‌تر روبرو ساخته است.
مبارزات علنی میلیونی مردم، نشان دهنده این واقعیت است که اکثریت بسیار بزرگ مردم ایران، دیگر نمی‌خواهند وضع موجود را تحمل کنند. بحران‌ها و شکست‌های جمهوری اسلامی به همراه رشد و اعتلاء مبارزات توده‌ای، در صفوف طبقه حاکم اختلافات شدید و شکاف‌های عمیقی پدید آورده است. این شکاف‌ها و اختلافات، موقعیت هئیت حاکمه را بیش از پیش تضعیف کرده است.!
باندهای هئیت حاکمه، تحت رهبری خامنه‌ای که در میان توده‌های وسیع مردم ایران، به کلی رسوا و بی اعتبار شده‌اند و در عین حال درگیر اختلافات و کشمکش‌های باندی و جناحی هستند، یگانه راه نجات خود را در تکیه بر سرنیزه و تشدید سرکوب و اختناق قرار داده‌اند. اما این فقط نشانه تلاش مذبوحانه یک رژیم در حال احتضار است و نمی‌تواند آن را در شرایط بحران سیاسی عمیق موجود، نجات دهد.
دانشجویان! معلمان! دانش آموزان!
درنگ جایز نیست. باید با ضربات پتک وار، از همه سو، این رژیم ددمنش زخم خورده و در حال احتضار را از پای درآورد. مبارزات شما به ویژه در مقطع کنونی می‌تواند نقش مهمی در گسترش و اعتلاء اعتراضات و مبارزات توده‌ای برای از پای درآوردن قطعی رژیم جمهوری اسلامی و به گور سپردن آن ایفا کند.
هر دانشگاه و مدرسه‌ای را به سنگر مبارزه علیه رژیم تبدیل کنید!
با برپائی اعتصابات، راهپمائی و تظاهرات، موج جدید و گسترده‌ای را از مبارزه ایجاد کنید! نقش خود را در این مبارزه جدی بگیرید و آگاه باشید که پیوستن دانشگاه‌ها و مدارس در سراسر کشور، به مبارزه، ضربه‌ای خرد کننده به رژیم خواهد بود.
دانشجویان مبارز!
نقش پیشتاز در این موج جدید مبارزه در مراکز آموزشی بر عهده شماست. سران رژیم که از نقش دانشجویان و دانشگاه‌ها در جریان سرنگونی رژیم شاه آگاهند و تأثیر مبارزه دانشجویان را بر مبارزات توده‌های وسیع مردم در دوران جمهوری اسلامی نیز دیده‌اند، از گسترش مبارزات دانشجوئی هراسی مرگبار دارند. آنها اکنون در هر سخنرانی و مصاحبه، این هراس‌شان را آشکار می‌کنند. پی‌درپی تهدید می‌کنند و حتا از تعطیل دانشگاه‌ها دم می‌زنند. اما اینان گویا فراموش کرده‌اند که جنبش دانشجوئی ایران، در طول تمام دوران موجودیت خود، هرگز در برابر مرتجعین عقب ننشسته و همواره پرچم مبارزه علیه رژیم‌های استبدادی حاکم بر ایران را در اهتراز نگه داشته است. مرتجعین بیهوده تهدید می‌کنند. چیزی جز شکست عاید آنها نخواهد شد.
مبارزه علیه رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی اکنون به مرحله‌ای تعیین کننده رسیده است، تدوام و پایداری مبارزه شما، در گرو حضور توده‌های وسیع دانشجو در جنبش است. تمامی دانشگاههای سراسر کشور را به مراکز مبارزه مستقیم و تعرضی علیه رژیم جمهوری اسلامی تبدیل کنید!
معلمان مبارز!
اعتلاء مبارزات توده‌ای مردم ایران که در جریان راهپیمائی‌ها، تظاهرات میلیونی و سنگر بندی‌های خیابانی نمود یافت، ادامه منطقی مبارزات کارگران و معلمان در طول چندین سال گذشته است. اعتصابات معلمان، به ویژه اعتصابات عمومی، به رغم سرکوب‌ها و وحشی‌گری‌های متعدد رژیم، نقش برجسته‌ای در جنبش مبارزاتی مردم ایران و رشد و ارتقاء این مبارزات علیه جمهوری اسلامی ایفا نمود.
در مرحله کنونی جنبش، نقش مبارزه معلمان در رشد و اعتلاء بیشتر جنبش توده‌ای و وارد آوردن ضربات قطعی‌تر بر پیکر پوسیده رژیم دیکتاتوری و اختناق برجسته‌تر خواهد بود. این نه فقط از جهت تاثیری‌ست که مبارزه معلمان می‌تواند بر جنبش‌های اجتماعی دیگر و تغییر در تناسب قوا به نفع مردم، برجای بگذارد، بلکه ورود دانش آموزان به عرصه جنبش سیاسی کنونی نیز اساساً وابسته به تلاش و مبارزه معلمان است.
اگر جمهوری اسلامی در طول چند سال گذشته اصلی‌ترین مطالبات اقتصادی و سیاسی را نپذیرفت، اکنون مساعدترین شرایط حتا برای طرح مجدد این مطالبات اقتصادی و سیاسی، از طریق برپائی یک اعتصاب عمومی‌ست. با پرپائی یک اعتصاب عمومی به وظیفه انقلابی خود عمل کنید!
رفقا! فعالان و هواداران سازمان!
در هر یک از مراکز آموزشی که حضور دارید، با آغاز سال تحصیلی جدید، نقش فعالی در برپائی و سازماندهی اعترضات و گسترش آنها ایفا نمائید. در هر دانشگاهی که مبارزه‌ای در جریان است، با همکاری نیروهای فعال و رادیکال، کمیته‌های انقلابی دانشجوئی را برای سازماندهی و رهبری مبارزات، ایجاد کنید. با دانشجویان کمونیست و چپ متحداً اقدام کنید و فراکسیون‌های مشترکی در درون این کمیته‌ها تشکیل دهید. اما در همه حال استقلال خود را اکیداً حفظ نمائید.
دست رد بر سینه تمام کسانی بزنید که به نحوی از انحاء می‌کوشند، مبارزه را به چارچوب‌های جمهوری اسلامی محدود کنند. شعارهای مرگ بر دیکتاتور! مرگ بر جمهوری اسلامی! حداقل شعارهای عمومی جنبش دانشجوئی در مقطع کنونی ست. در مقابل هر تلاشی برای تقلیل این شعارها بایستید. شعارها، مواضع برنامه‌ای و تاکتیکی سازمان را به میان توده‌های دانشجو ببرید. در جریان فعالیت مبارزاتی خود، موازین امنیتی را دقیقا رعایت کنید. فعالیت علنی و مخفی را به درستی تلفیق نمائید و فراموش نکنید که حتا وقتی که فعالیت علنی می‌کنید اساس کار و پایه فعالیت مخفی‌ست.
دانشجویان! دانش آموزان! معلمان مبارز!
با آغاز سال تحصیلی جدید، جبهه گسترده‌ای از مبارزه را در مراکز آموزشی سراسر کشور ایجاد کنید و هر دانشگاه و مدرسه‌ای را به پایگاه نبردی آشتی ناپذیر با رژیم دیکتاتوری و اختناق جمهوری اسلامی تبدیل کنید. پیروزی از آن توده‌های مردم ایران است و شکست و نابودی، سرنوشت محتوم ارتجاع و استبداد.
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی – برقرار باد حکومت شورائی
زنده باد آزادی – زنده باد سوسیالیسم
٢۴شهریور ١۳۸۸
سازمان فدائیان(اقلیت)
کار – نان – آزادی – حکومت شورائی
نظرات شما