ستون مباحثات- کنگره ۱۱حزب کمونیست ایران- کومله، گرایش مسلط بر فضای کنگره، وبحث های پی آمد اعضاء،هواداران ودوستداران این جریان درجلسات انتقادی که بدنبال جلسات کنگره صورت گرفت،همه نمایشی از قدرت گرفتن سیاست خرده بورژوازی بر حزب کمونیست ایران وسازمان کومله بود.سیاستی که نه تنها از طرف رهبری این حزب پیشنهاد وبا استقبال نسبی در روند کنگره روبرو بود،بلکه به پیروی از رهبری، بخش زیادی از اعضاء وهوا داران این جریان ،به تأئید آن پرداختند.موردی که در احزاب وسازمان های مدعی سیاست سانترا لیسم دمکراتیک کمتر اتفاق می افتد، وهواداران بفوریت تن به طرح های پیشنهادی غیرضروری وبی مورد نمی دهند.!این اتفاق زمانی اهمیت بیشتر پیدا می کند که حزب کمونیست ایران بمثابه یک جریان لنینیست بلحاظ تشکیلاتی کماکان خودرا درردیف احزاب وسازمان های انقلابی می داند ومرزبندی با این جریانات حداقل درقالب رسمی وبرنامه ای تاکنون از طرف این حزب صورت نگرفته.!
من اخیراً و از طریق تلویزیون کومله، درجریان پخش جلسات کنگره ۱۱حزب کمونیست ایران وموضوع بحث های آن قرار گرفتم. بدیهیست با یک باروبطور ناقص ونامرتب گوش سپردن ودیدن بحث های کنگره ازطریق تلویزیون،نمی توان آگاهی های لازم راازجریان روند کنگره کسب کرد.! تفاوت بسیاری با خواندن متن پیشنهادی ویامصوبات کنگره،ویا درتماس زنده بودن با کنگره دارد.
یکی از موضوعاتی که درکنگره وبدنبال آن در جلسات بعدی، که بیشترین حاشیه را داشت،موضوع رفرم یا انقلاب ویا آن طور که در کنگره و پیرامون آن، در میان اعضاء وهواداران حزب مورد بحث تائیدی یا انتقادی قرار گرفت،رفرم وانقلاب بود.!البته کمتر نظرات انتقادی مطرح شد وبیشترنظرات ارائه شده درتأ ئید موضوع بود.!
بحث را رفیق ابراهیم علیزاده مطرح نمود وطی نطق خود بعنوان سخنران سیاست گذار حزب به حاضرین در جلسات کنگره عنوان نمود،که چگونه وتا کنون طی سال های طولانی، دو حرف وکلمه کوچک وناچیز “یا” و”واو” وتشخیص وکاربرد این دو حرف در مبحث کلان «رفرم یاانقلاب» ویا«رفرم وانقلاب» مارا از بکارگرفتن درست موضوع درکاربست عملی مبارزه باز داشته.!
البته طرح این موضوع توسط رفیق علیزاده،کمتر جانبدارانه بود و ایشان مدعی کشف این موضوع نبود.اما در جلسات پی آمد وبعدی کنگره از طرف بعضی از اعضاء و دوستداران حزب،عنوان شد که اولین بار درتاریخ جنبش کمونیستی ایران است، که حزب ما به اهمیت این موضوع پی برده است.!!
بی شک عنوان کردن عدم تمیزتاکنونی بین «واو» و«یاء»از طرف رفیق ابراهیم علی زاده،و گفتن کشف این موضوع برای اولین بار توسط اعضاء و دوستداران حزب کمونیست ایران – کومله درجریان روند کنگره ۱۱،بیشترین شگفتی وکنجکاوی را ازطرف سایر احزاب ،سازمان ها ، و کمونیست های منفرد ایرانی را بر خواهد انگیخت.!!وحداقل اینکه کمونیست های کارگری وحکمتیست در این میانه مدعی حزب خواهند بود.!ویقینا ادعا های خود را باذوق زدگی در مقابل حزب کمونیست عنوان خواهند کرد.!
رقبای اولیه جنبش کمونیستی در دوره پا گیری این جنبش، بنوعی رفرمیست ها بودند،واساسا اندیشمندان اجتماعی وراه وکارهای اجتماعی و ساختارهای بالنده اجتماعی همه دراین دوره در خدمت رفرم اجتماعی بوده،جنبش اصلاحی تا دوره جنبش پراکنده ی آنارشیسم ، ومجموعه سوسیالیست های تخیلی وسرانجام تا آستانه جنبش مارکسیسم جنبش غالب بوده، که توسط افراد پیشگام درمسائل اجتماعی هدایت می شد ، واتحادیه ها ،انجمن های خیریه ای ،تعاونی ها وانجمن های همیاری وکلنی های مذهبی که در میان بخش هائی از جوامع دراین دوره وجود داشته، همه نمونه ای ازکارکرد رفرم واصلاح ومحصول تاریخ اجتماعی این دوره هستند .
هرگاه بخواهیم درحوزه تئوریک واندیشه های اجتماعی دراین مرحله از تاریخ اجتماعی،درمورد انقلاب یا رفرم قضاوت کنیم وبه نتیجه برسیم،بمثابه پیروان وفادار مارکس،به جمله حک شده برمزارمارکس باید رجوع کنیم “فيلسوفان تنها جهان را به شيوه‌های گوناگون تعبير کرده‌اند. مسأله اما بر سر دگرگون کردن جهان است” دراین مرحله از تاریخ مبارزه اجتماعی وجنبش کمونیستی،این جمله به بهترین نحوی مرز میان اصلاح طلبی وتحول طلبی یا انقلاب رامشخص می کند،وراه را بر اندیشه های رفرمیست ،اصلاحی ،خیر خواهانه وناکارآمدی که ناخواسته وبیشتر درکار توجیه سیاست های غالب ودر خدمت حکومت ها ی مسلط بودند می بست.
مارکس وانگلس بمثابه آموزگاران پرولتاریای جهانی، بدنبال رشته انقلابات و جنبش های مبارزاتی که در کشور های اروپائی درسال‌های میانی قرن نوزده وبه دنبال آن درکمون پاریس پیش آمد باتحلیل وجمعبندی ازاین مبارزات،آموزه های بیشتری از موضوع رفرم وانقلاب به ما می دهند.طبقه کارگر ،اقشار تهیدست،وکشاورز، هسته کانونی نیروهای اجتماعی هستند که مارکس به دفاع از آنان می پردازد، ومارکسیسم بمثابه علم رهائی طبقه کارگردر خدمت ودر پشبرد اهداف واستراتژی طبقاتی این نیروها وارد عرصه مبارزات اجتماعی می شود. مبارزات توده ای دراین مرحله ازتاریخ درعرصه ی وسیعی میان اقشار وگرایشات متفاوت ازفئودالی تا بورژوازی محافظه کاروبورژوازی دمکرات ولیبرال وارتجاع سلطنت طلب در جریان بود. در هرمرحله ودر هرنقطه ای از اروپا که دو گرایش غیر کارگری مثلالیبرالی ودمکرات در مقابل گرایش ارتجاع فئودالی یاسلطنت طلب درکشاکش مبارزه ویا رویاروی هم قرار می گرفتند ،مارکس در عین اینکه سیاست واستراتژی مبارزاتی اش درراه رهائی طبقه کارگر وانقلاب اجتماعی بوده ،بنفع جریان مترقی ورادیکال موضع گیری ودفاع می کرد،گرایشی که در مسیر تحول تاریخ مثبت تر بود ودر همسوئی بیشتری با طبقه کارگر ونیروهای آزادیخواه قرار داشت .
دربسترتاریخی مبارزه طبقاتی، احزاب وجریانات جنبش بین الملل کمونیستی ورهبری این احزاب بخصوص لنین وروزا ودیگر رهبران بین المللی جنبش کمونیستی به پیروی از شیوه مارکس،درمبارزه بادشمن طبقاتی کارگران ،نظام سرمایه داری و نیروهای دروغین ،ناپیگیر ورفرمیست درون جنبش، به مبارزه ا ی منظم وپیگیرانقلابی پرداختند.بحث وجدال های تئوریک روی موضوعات از جمله مقوله مورد نظر ما درشرایطی که جنبش کمونیستی به شکل وسیعی در حال گسترش بود ،جریان داشت. اوج این مبارزه درمرحله وقوع جنگ جهانی اول ،فروپاشی بین الملل دوم ووقوع انقلاب اکتبر میان انقلابیون کمونیست ورفرمیست ها بود.
موضوع « رفرم یا انقلاب» و«رفرم وانقلاب» آن طور که رفقای حزب کمونیست درکنگره ۱۱ خود به آن پرداختند، اساسا بحث جدیدی نیست،یکی از بحث های دیر پای جنبش بین المللی کمونیست از ابتدای شکل گیری این جنبش تا کنون بوده،بخش اعظمی ازنیرو وانرژی جریانات کمونیست درسطح جنبش بین الملل ودر جنبش کمونیستی ما تا آنجا که به نیروهای موجود درون همین جنبش مربوط می شود،روی مقوله اصلاح یا انقلاب هزینه شده و این بحث همچنان میان نیروها وجریانات کمونیستی ونیروهای منتسب به کمونیسم یا رفرمیست ها ادامه دارد. کمونیست های انقلابی هیچگونه ابهامی روی تعریف وکارکرد اصلاح وانقلاب یا رفرم یا انقلاب نداشته اند،وبا تمام جیک وپوک این مقوله درمسیر مبارزه ی انقلابی طی صدسالی که از عمرانقلابی جنبش کمونیستی ایران می گذرد،آشنا هستند. دردوره شکل گیری حزب رفرمیست منحط توده ، و درپی سال های کودتای سی ودو وبعد ودردوره رفرم ارضی وانقلاب سفید شاهانه و همچنین درسه چهار دهه اخیر، بحث رفرم وانقلاب در بیرون از جنبش کمونیستی ودر درون نیروهای کمونیست دراشکال متفاوتی ادامه داشت.
بحث روی این موضوع درمسیر مبارزه طبقاتی طی دو سه دهه اخیرکه برخی از نیروهای درون جنبش کمونیستی با تعریف متفاوتی که از مقوله رفرم وانقلاب ارائه دادند ،نیزادامه داشته .ازجمله بحث روی تعریفی که اخیرا رفقای حزب کمونیست ایران در کنگره ۱۱ازمقوله اصلاح یاانقلاب یا اصلاح وانقلاب داشتند .برخلاف نظر رفقای حزب کمونیست ایران که خودراازاولین طرح کنندگان این مقوله در شکل جدید آن می دانند، بیشترازدو دهه ازطرح این موضوع توسط حزب کمونیست کارگری وحکمتیست می گذرد.! وجدال هائی ازطرف دیگرنیروهای جنبش درمقابل طرح این موضوع توسط حزب کمونیست کارگری، برای این حزب درپی داشت. رفقای حزب کمونیست ایران درکنگره ۱۱ خود بعدازگذشت بیشترازدودهه می خواهند دردنباله روی از حزب کمونیست کارگری پای خودراجای پای این حزب بگذارند، ودر تناقضی پایداروفرسایشی نشستن میان دوصندلی را آزمون وتمرین کنند.!وبه تقلید ازیک دنیای بهترکه تجلی آن «جمهوری انسانی» و«دنیای مدرن ومرفه و…» است، به مصوبات جدیددرکنگره ۱۱خودبپردازند.!طرح موضوع «رفرم یا انقلاب »ویا « رفرم وانقلاب» فرقی نمی کند،ادامه همان رفرمیسم و یک چرخش به راست ،وچیزی جز کم بها دادن به دستاوردهای تئوریک جنبش کمونیستی بین الملی،حاصل تلاش بلشویک ها به رهبری رفیق لنین ،واسپارتاکیست ها به رهبری رفیق روزا،وجنبش کمونیستی انقلابی بین الملل وایران نمی تواند باشد. حزب کمونیست ایران با انتخاب این سیاست، مشی درست تاکنونی خود راکه در پیشبرد مبارزه عمومی ودر راستای استراتژی طبقه کارگر بوده ، زیر سئوال می برد.!حزب هدف خودرا از طرح این موضوع بها دادن به خواست های فوری طبقه کارگر می داند.! درحالی که بخش اعظمی ازبرنامه مبارزاتی کلیه احزاب وسازمان های انقلابی مارکسیست درمبارزات جاری، به پیشبرد مبارزات مرحله ای وحداقلی ومبارزات موضعی روی ایجاد امکانات رفاهی وآموزشی ،درمانی وبهداشت کارگران ومحیط کار،ایجاد تشکل های کارگری،افزایش حقوق کارگران،بیمه های اجتماعی ،بهبود شرایط وایمنی کارگران اختصاص دارد،مبارزه علیه اختناق،سانسور،علیه زندان واعدام ومبارزه دمکراتیک درراه دمکراسی و آزادی های سیاسی واجتماعی بخشی از خواست‌های فوری طبقه کارگر وسازمان‌ها واحزاب کمونیست متعلق به این طبقه بوده،که هم امروز هم با تمام توان درجهت اهداف استراتژی وانقلابی خود درتلاش برای تحقق این خواست ها فعالیت می کند.فعالیت هائی که ظاهراچون دریک قالبی با نام مشخص “رفرم” دربرنامه احزاب وسازمان ها گنجانده نشده اند،حزب کمونیست ایران آنها را نا دیده می گیرد،ودرردیف اشتباه و غفلت های احزاب وسازمان های کمونیست می گذارد .!
رفیق ابراهیم علی زاده سخنران مسائل استراتژی حزب درکنگره درتوجیه تز«اصلاح وانقلاب»دریکی از جلسات ،درتأئید ودرستی تصمیم حزب وقانع کردن اعضاء،یا احتمالااینکه وانمود کند دراین انتخاب هیچگونه امتیازی به رقبای بانی نداده!!به موردی اشاره کرد که قضیه بیش از پیش شکل گلَ گشُادی به خود گرفت،وخودش هم بااعتراف به همین موضوع گفت ،طرح این موضوع حاشیه بسیار دارد واصولا حاشیه اش ازمتن طولانی تراست.!این باربرای توجیه انتخاب تز رفرم مسئله را ازدیدگاه رفرمسیم مطلق وبااستنادکردن به قول خودش ازاستاد شناخته شده دانشگاه که کتاب هایش درمیان دانشگاهیان وافراد روشنفکر شناخته شده است پرداخت.! وبا نقل قول از کتاب ترجمه آریانپوردرتعریف اصلاح وانقلاب گفت،تنها تفاوت دو موضوع انقلاب ورفرم، در دو کلمه کند وتند است.!بلحاظ مضمون هیچ تفاوتی باهم ندارند.!اصلاح وانقلاب یک ماهیت دارند.!فقط اجرای انقلاب تند انجام می گیرد، واصلاح کند.! رفیق علی زاده درادامه روشنگری خود،دست مردان پیر ،مجرب وتوانا، وزنان ومردان جوان ورزیده ای که یک عمردرداخل حزب ودر درون جنبش برعلیه رفرمیسم مبارزه کرده بودند را گرفت تا شبیه کودکان به راه ببرد.!وگفت منظوراز اصلاح ورفرم مبارزه درون جنبش کمونیستی باگرایشاتی مثل راه کارگر وبخش هائی از فدائی؟ ونیروهای درون اتحاد است.؟!ودراین زمینه به توضیح وتعریف برای حاضرین پرداخت.
درمجموع تعریفی راکه رفیق علی زاده به کنگره حزب کمونیست ایران از اصلاح ورفرم ارائه داد،اینگونه بود ، که مثلا جریانات فوق رفرمیست هستند اما درمیدان بورژوازی به بازی مشغولند وما می خواهیم در میدان جنبش کمونیستی به بازی رفرمیسم بپردازیم.!!این دیگرتباهی ورفرمیسم مطلق،ازنوع رفرمیسم دیر پا وشناخته شده آن رفرمیسم توده ایسم است، وده ها بار از رفرمیسم لیبرالی شق اول خطرناک تر است.!
رفقای حزب کمونیست ایران با انتخاب سیاست هم “رفرم” وهم “انقلاب” در کارزارمبارزه شاهد هیچگونه موفقیتی نخواهند بود،بلکه در عمل شریک برای خود وطبقه کارگر می جویند، ودر برنامه پیشاپیش یک امتیاز به عامل خرده بورژوازی ورفرمیست خواهند داد،.نیمی از صندلی های حزب واگذاربه رفرمیستها ونیمی برای هواخواهان انقلاب! دادن امتیاز اول امتیازهای بعدی را در پی خواهد داشت!ودرآینده به تقلیل برنامه ی مبارزاتی حزب وکسر کردن وخرد کردن برنامه انقلابی حزب کمونیست ایران خواهد انجامید.! وبه استراتژی انقلابی حزب درراه رهائی طبقه کارگروایجاد یک جامعه سوسیالیستی آسیب های جدی وارد خواهد کرد.حزب کمونیست ایران –کومله به حزب اجتماعی بی طبقه، ماجراجو،پرهیاهو ،خودبزرگ بین ودرعالی ترین شکل ،دمکرات لیبرالی تبدیل خواهد شد که غوطه وردردنباله روی از جنبش وحرکت های خودانگیخته اجتماعی برای “همه چیزمبارزه می کند،اما درعمل برای هیچ چیزمبارزه نمی کند”!
رفقای حزب کمونیست ایران! کارگران و فعالین جنبش کمونیستی درتلاش ومبارزه طبقاتی، ودرپیگیری فعالیت احزاب وسازمان های جنبش کمونیستی ،بارها شاهد نفوذ خزنده رفرمیسم دردورن احزاب وسازمان های انقلابی بودند،که در مقاطع حساس،شکل علنی بخود گرفته،وجنبش کمونیستی را دچار سستی وضعف نموده ودر بعضی مواقع با وارد کردن ضربه کاری، هستی یک سازمان وحزب یا یک جنبش وانقلاب را بر باد داده است.انتخاب تز هم «اصلاح» وهم«انقلاب» درکنگره ۱۱ حزب کمونیست ایران ،بعنوان یکی از اجزای انقلابی جنبش کمونیستی نگرانی هائی در پی دارد.
درست است که دیکتاتوری راه مبارزه درست و انقلابی رابرنیروهای جنبش بسته وسد کرده،ومبارزه به سختی پیش می رود،اما سرانجام ونه در فرصت های دور، مبارزه راه خود را در جامعه باز خواهد کرد ،مهم پایداری احزاب وسازمان هادر مبارزه اصولی وحفظ اصول انقلابی است ، اصولی که تشکیلات وحزب را درراستای تحول تاریخی رهنمون خواهد بود، واز افتادن آن در مسیر بیراهه ها وکوره راه ها جلو گیری خواهد کرد. من بیننده ی یکی از برنامه های تلویزیونی کومله بودم،(فکرمی کنم توسط رادیو پیام اجراءشد) رفیق هلمت با یکی از اعضای حزب کمونیست کارگری ،حول وحوش مسئله اتحاد نیروهای چپ و کمونیست بحث ومناظره داشت! ادبیات شما درارتباط با امر اتحاد نیروهای چپ وکمونیست،نمونه ای از ادبیات انقلابی ،مشی درست وپرنسیب تشکیلاتی والای یک حزب انقلابی بود،وطرف مقابل شما درست در نقطه مقابل شما بود.امروز هیچ دلیلی نمی تواند در میان باشد تا شما درارتباط با تعریف دو موضوع مهم که در نتیجه ی جمعبندی تئوریک حاصل از کارزارانقلابی جنبش بین المللی کمونیستی فرموله شده، تجدید نظر کنید. وباتغییردر مبانی، تغییردر روش بدهید.برخورد حزب شما در تمام حوزه ها نتیجه مشی انقلابی تا کنونی حزب است. جنبش کمونیستی واحزاب وسازمان های این جنبش احتیاج به برنامه ی منظم انقلابی و مبارزاتی دارند. حزب ،اعضاء و هواداران نباید درشرایط حساس کنونی از روی زود باوری به ورطه رفرمیسم بغلتند.!
با آرزوی موفقیت برای کمونیست های ایران .
جنوب-کارگرپروژه ای- ۲۵تیرماه نودودو
نظرات شما