صبح روز چهارشنبه ۱۱ اردیبهشت تجمع گسترده کارگران به مناسبت روز کارگر در مقابل مجلس شورای اسلامی مورد یورش وحشیانه نیروهای امنیتی و انتظامی رژیم قرار گرفت. در جریان یورش به این تجمع اعتراضی که به فراخوان تشکل‌های مستقل کارگری برگزار شده بود و از حمایت دانشجویان و معلمان و بازنشستگان برخوردار بود، ده‌ها نفر دستگیر شدند و مورد ضرب و شتم قرار گرفتند. تجمع کارگران در حالی مورد یورش قرار گرفت که آنان مانند هم‌طبقه‌های خود در سراسر جهان گرد هم آمده بودند تا در این روز خواسته‌ها و مطالبات خود را فریاد بزنند. شرکت‌کنندگان در این گردهم‌آیی با سر دادن شعارهایی از جمله “کارگر، معلم، دانشجو، اتحاد، اتحاد”، “نان کار آزادی حق مسلم ماست”، “منطق سرمایه دار، بیکاری، استثمار” ، “درد ما درد شماست، مردم به ما ملحق شوید” و “گرانی، تورم، بلای جان مردم” علیه فقر و فلاکت و بیکاری اعتراض کردند.
در روز دوازده اردیبهشت، روز معلم، نیز در جریان تجمع‌های اعتراضی معلمان که ده‌ها شهر ایران را فرا گرفت و طی آن بر خواست آزادی معلمان دربند، افزایش حقوق پایه بالاتر از خط فقر، ایجاد بیمه کارآمد برای فرهنگیان، تحصیل رایگان، پایان دادن به خصوصی‌سازی مدارس، حق برپائی تشکل مستقل و… تأکید کردند، چندین تن از معلمان دستگیر و روانه بازداشتگاه شدند.
یورش نیروهای امنیتی و انتظامی به تجمع کارگران در روز اول ماه می و دستگیری ده‌ها تن از کارگران و معلمان در دو روز متوالی بار دیگر نشان داد سرکوب و ارعاب اصلی‌ترین گزینه رژیم جمهوری اسلامی در مقابله با جنبش اعتراضی کارگران و اقشار فرودست جامعه است. رژیمی که بنا به ماهیت سرمایه‌دارانه و تنگناهایی که با آن روبرو است قادر به پاسخگویی به مطالبات کارگران و اقشار فرودست جامعه نیست در تلاش است تا با حربه سرکوب و بگیر و ببند فعالین جنبش‌های اجتماعی مانع اعتراضات سازمان‌یافته آنان شود. اما سرکوب و ارعاب و تهدید کارائی گذشته خود را از دست داده‌اند. سرمایه‌داران و دولت حامی آن‌ها کارد را به استخوان رسانده‌اند، راه عقب‌نشینی وجود ندارد، باید در جریان تداوم و گسترش مبارزات خود صفوف‌مان را فشرده‌تر و متحدتر کنیم، تشکل‌های توده‌ای و طبقاتی خود را برپا داریم و گام به گام ملزومات سرنگونی انقلابی جمهوری اسلامی، برچیدن نظام سرمایه‌داری و اداره شورائی جامعه را فراهم آوریم.
راه حل کارگران نیز روشن وصریح است «اداره شورائی جامعه» یعنی اعلام این واقعیت که جز با سرنگونی انقلابی رژیم جمهوری اسلامی و انتقال قدرت به دست توده‌های کارگر و زحمتکش در شوراها، راه حلی برای برون‌رفت از بحران کنونی به نفع کارگران و زحمتکشان و به نفع آزادی و برابری وجود ندارد. به همین دلیل چهل سال است که تلاش آن‌ها برای تشکل و تحزب و اعتصاب و تجمع، به شدت سرکوب می‌شود و تظاهرات روز کارگرشان بلافاصله با ضرب و شتم و دستگیری جواب می‌گیرد. وظیفه همه کارگران و کلیه زحمتکشان است که از مبارزات کارگران دفاع کرده و با دست زدن به اعتصابات و تجمعات، خواستار آزادی بی قید و شرط کارگران، معلمان و جوانان دستگیرشده در تجمع‌های اول ماه مه، روز کارگر، و ۱۲ اردیبهشت، روز معلم، و همه کارگران زندانی و زندانیان سیاسی شوند.
عمر رژیم جمهوری اسلامی رو به افول است. با رشد آگاهی طبقه کارگر و زحمتکشان جامعه، سرکوب‌گری‌های رژیم تاثیر و کارآئی خودش را از دست می‌دهد و تشدید سیاست‌های ارتجاعی و ضدانسانی طبقه حاکم، صفوف کارگران، زحمتکشان، معلمان، دانشجویان و همه توده‌های رنج و کار را متحدتر و قوی‌ترمی‌کند. تهاجم به تجمع کارگران، معلمین و بازنشستگان را شدیدا محکوم کنیم. با تمام توان خواستار آزادی بی قید و شرط دستگیرشدگان و همه کارگران زندانی و زندانیان سیاسی شویم.
ما از تمامی نیروهای کمونیست و انقلابی خارج از کشور می‌‌خواهیم در همبستگی و حمایت از اعتراضات کارگران و زحمتکشان ایران، و در محکومیت سرکوب‌گری‌های رژیم و برای آزادی فوری دستگیرشدگان متحداً کارزارهای اعتراضی و حمایتی تدارک بینند.
کارگر زندانی، زندانی سیاسی آزاد باید گردد
سرنگون باد رژیم سرمایه‌داری جمهوری اسلامی
زنده باد آزادی، زنده باد سوسیالیسم
۱۳ اردیبهشت ۱۳۹۸
۳ می ۲۰۱۹
امضاها: اتحاد فدائیان کمونیست، حزب کمونیست ایران، حزب کمونیست کارگری – حکمتیست، سازمان راه کارگر، سازمان فدائیان (اقلیت)، هسته اقلیت
نظرات شما