درود بر رزمندگان جان بر کف کوبانی!
درود بر زنان و مردانی که سلاح به دست، با اراده ای پولادین، با قلبی که برای آزادی می تپد و با خواست یک زندگی انسانی در مقابل آدمکشان داعشی، این تفاله های ارتجاع و توحش، این سپاهیان جهل و تحجر و قهقرا و این منادیان تاریکی، بردگی و خفقان می رزمند!
داعش یا «دولت اسلامی» دار و دستۀ جنایتکاری مرکب از مرتجع ترین عناصر پان اسلامیست کشورهای عراق و سوریه و دیگر کشورهای عربی و اسلامی منطقه خاورمیانه است که با کمک مالی، تسلیحاتی، لجستیکی و آموزشی عربستان سعودی، قطر، اردن و ترکیه، و مزدوران، ماجراجویان و تاریک اندیشان فراخوانده شده از کشورهای اروپائی و آمریکای شمالی به وجود آمده است. این مزدوران، ماجراجویان و تاریک اندیشان فرا خوانده شده از کشورهای اروپائی و آمریکای شمالی زیر نظر سازمان های اطلاعاتی دولت های سرمایه داری به داعش پیوسته اند. بخش مهمی از سلاح ها و منابع مالی داعش از کمک های رسمی و غیر رسمی همین دولت ها، چه در سطح جهانی و چه در سطح منطقه، تأمین شده و هنوز هم می شود. داعش همچنین یکی از محصولات سیاست تجاوز امپریالیستی به منطقه خاورمیانه است. داعش و دار و دسته های مشابه آن، ناشی و برآمده از پیوند شوم و پلید امپریالیسم و ارتجاع سرمایه داری از یک سو و عقب مانده ترین عناصر ارتجاع عشیره ای و مشتی اوباش ماجراجو و غارتگر از سوی دیگرند. رهبری به اصطلاح سیاسی داعش در دست لاشخورهای پان اسلامیستی است که مانند همتایان دیگر خود، رژیم جمهوری اسلامی، القاعده، طالبان، النصره و غیره، از قعر زباله دان متعفن تاریخ سر برآورده اند. هدف این دار و دستۀ ننگین تسلط بر منابع، غارت و استثمار قرون وسطائی و به بردگی کشاندن زحمتکشان این منطقه است تا بتوانند بر اجساد قربانیان جنگ های ارتجاعی و خانمان سوز خود جشن و شادی بر پا دارند و «خلافت اسلامی» شان را حاکم کنند.
در چنین شرایطی ضروری است که جنبش کارگری و نیروهائی که متحدانه به ضد سرمایه داری می رزمند آشکارا و قاطعانه از جنگ عادلانۀ مردم کوبانی و از مقاومت خونین آنان به ضد مزدوران پان اسلامیست و حامیان سلطه طلبشان شان پشتیبانی کنند. در کوبانی، شنگال و یا هر نقطۀ دیگر خاورمیانه، در اساس این کارگران و زحمتکشان اند که مورد تهاجم وحشیانه و قرون وسطایی ارتجاع سرمایه داری و پیشاسرمایه داری قرار گرفته اند
باید جبهۀ کارگران و زحمتکشان را که منادیان واقعی صلح و دوستی میان توده های مردم و برپا دارندگان دمکراسی واقعی اند در این منطقۀ بحران زده تقویت کرد. باید توطئه ها و سیاست های ارتجاع و امپریالیسم را افشا کرد و عقیم گذاشت. دامن زدن به اختلافات شیعه و سنی و کرد و عرب، تکیه بر ناسیونالیسم، اعم از ناسیونالیسم عربی، ناسیونالیسم ترکی، ناسیونالیسم ایرانی و ناسیونالیسم کردی و نقطۀ عزیمت از این مواضع نادرست، به مقاومت توده ها در مقابل نیروهای سرکوبگر ارتجاع و امپریالیسم لطمه خواهد زد. مبارزۀ طبقاتی کارگران را به انحراف خواهد کشاند و به آن ضربه خواهد زد. هم در مبارزۀ توده های مردم به ضد ارتجاع و امپریالیسم و هم در مبارزۀ ضد سرمایه داری طبقۀ کارگر، منطق واحدی حکم فرماست. این منطق ساده و محکم چنین است: همان گونه که جنبش کارگری باید به ضد دستگیری، زندانی کردن، شکنجه و اعدام فعالان اجتماعی، کارگری و سیاسی اعتراض و مبارزه کند، باید با تمام نیرو و امکانات خود در مقابل این نسل کشی و بربریت عصر سرمایه داری بایستد تا انسان های زحمتکش بیشتری نابود نشوند.مسألۀ مردم کوبانی مسألۀ کارگران ایران هم هست.
باید مصممانه و با چشمان باز مبارزه کرد تا نقشه ها و سیاست های سرمایه داری مرتجع جهانی و منطقه ای و رویای خونبار حکومت جهل و واپسگرایی شکل نگیرد و سامان نیابد.
آری به دلیل همین منطق ساده و بدیهی است که با فریادهای بلند می گوییم «باید یکی شویم یاران».
فعالان کارگری ضد سرمایه داری گیلان
کارگران پروژه های پارس جنوبی
فعالان کارگری جنوب
جمعی از کارگران پتروشیمی های منطقه ویژه ماهشهر و بندر امام
بخشی از کارگران محور تهران – کرج
مهر ۱۳۹۳
kargaran.parsjonobi@gmail.com
نظرات شما