روز شنبه ۱۳ ژانویه یک اکسیون حمایتی در همبستگی به توده های بپاخاسته ایران در شهر اوروبرو (سوئد) با فراخوان “جمعی از فعالان سیاسی چپ اوروبرو(سوئد)” که فعالین سازمان فدائیان (اقلیت) نیز در آن حضور داشتند، در میدان “موج” این شهر به مدت یک در ساعت (۱۴ تا ۱۵) برگزار شد. این اکسیون راس ساعت ۱۴ با پخش سرودهای انقلابی از دو بلندگوی بزرگ نصب شده در محل مراسم شروع گردید. در این مراسم بیانیه فراخوان دهندگان، به زبان سوئدی (دوبار) و فارسی(یکبار) برای جمعیت حاضر در محل مراسم و نیز مردمی که در اطراف میدان حضور داشتند، قرائت شد.
با تماس مستقیم و دعوت فراخوان دهندگان از حزب چپ سوئد(اوروبرو)، نماینده حزب در این شهر با تعدادی از جوانان حزب نیز از ابتدا تا پایان مراسم در این اکسیون اعتراضی حضور یافتند و بیانیه حزب چپ (اروبرو) نیز توسط نماینده آنان برای حاضرین قرائت شد.
نوشتن شعارهای متعدد و متن های کوتاه از قبیل “زنده باد سوسیالیسم” ، “هیچ جامعه ای بدون رهایی کامل زنان به آزادی نمی رسد” و … به روی پلاکاردها به دو زبان فارسی و سوئدی و در دست داشتن این دست نوشته ها توسط حاضرین در مراسم، یکی از جلوه های خوب این اکسیون بود.
شعارهای “مرگ بر خامنه ای”، “جمهوری اسلامی نابود باید گرد، زندانی سیاسی آزاد باید گردد” “زنده باد سویالیسم”، “زندانی سیاسی، کارگر زندانی آزاد باید گردد” و … به تناوب و در فواصل برنامه ها به دو زبان فارسی و سوئدی توسط حاضرین سر داده شدند.
این مراسن راس ساعت ۱۵ با تشکر از همه حاضرین در اکسیون خاتمه یافت.
گزارش از فعالین سازمان فدائیان (اقلیت)- سوئد
بیانیه حمایت و همبستگی با خیزش انقلابی توده های بپا خاسته مردم ایران
ایرانیان مبارز، نیروهای آزادی خواه و مردم برابری طلب
طی روز های اخیر، خیزش قدرتمند توده های مردم ایران، علیه فقر و گرانی، ستم و استثمار و سرکوب و بیدادگری، تمام پایه های نظام سرمایه داری حاکم بر ایران و سران جنایتکار نظم موجود را به لرزه انداخته است. اعتراضات خیابانی پرشور و گسترده جوانان سلحشور که در ابتدا از مشهد و در مخالفت با گرانی، دزدی و فساد حاکم بر جمهوری اسلامی شروع شد، در کوتاه زمانی به سرعت به بسیاری از شهرهای ایران سرایت کرد و با طنین شعار “مرگ بر خامنه ای” خواب خوش حاکمان جمهوری اسلامی را آشفته کرد.
در این روزها، علاوه بر شعار “مرگ بر خامنه ای” که برخاسته از خشم کارگران، زحمتکشان و ستمدیدگان جامعه بوده است، شعار “اصلاح طلب، اصولگرا، دیگه تموم ماجرا” نیز، بیانگر این واقعیت است که مردم مبارز و آزادی خواه ایران تمامیت رژیم فاسد و تبهکار جمهوری اسلامی را نشانه گرفته اند. رژیمی ارتجاعی و حافظ نظم سرمایه داری که طی چهار دهه با حاکمیت سرکوبگرانه و ظالمانه اش، اکثریت کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان و سایر اقشار زحمتکش را به زندگی در زیر خط فقر کشانده است.
مرتجعین و تاریک اندیشان حاکم بر کشورمان طی ۳۸ سال حاکمیت سرکوبگرانه، علاوه بر فشارهای سنگین اقتصادی و معیشتی، آزادی های فردی و دمکراتیک مردم را نیز از آنان سلب کردند، لبخند و شادی را از جوانان گرفتند، فقر و بیکاری و ناامیدی و سرخوردگی را بر آنان تحمیل کردند، حق انتخاب پوشش را از زنان گرفتند و با خشن ترین شیوه های ممکن، بی حقوقی محض را بر آنان تحمیل کردند، کارگران را به عریان ترین شکل ممکن سرکوب و آنان را از داشتن ابتدایی ترین حقوق دمکراتیک شان از جمله حق داشتن تشکل های مستقل صنفی محروم کردند، به زور زندان و سرنیزه، آنچنان ظلم و ستمی را به طبقه کارگر تحمیل کردند که حتا صدای اعتراض آنان برای مطالبه ی ماه ها حقوق معوقه شان نیز، با اخراج، دستگیری، زندان و شکنجه همراه شد.
طی ۳۸ سال گذشته، جمهوری اسلامی همواره نشان داده است که در مقابل مطالبات به حق کارگران و توده های ستمدیده مردم ایران بجز زندان و شکنجه، کشتار و سرکوب هیچ راه حل دیگری نداشته است. تجربه خیزش روزهای اخیر با ده ها کشته و دستگیری نزدیک به ۴ هزار نفر از جوانان و توده های معترض خیابانی گویای این حقیقت محض است.
خیزش انقلابی و قدرتمند توده های مردم ایران با وضعیت پیش آمده، دیگر به سادگی سرکوب و خانه نشین نخواهد شد. چرا که اینبار، زنان زخم خورده، جوانان پایمال شده، کارگران سرکوب شده و در یک کلام، انبوه توده های ستمدیده اعماق، سلحشورانه علیه نظم موجود به پا خاسته اند. آنان، با شعار “مرگ بر خامنه ای” و “اصلاح طلب، اصولگرا- دیگه تمونه ماجرا” به میدان آمده اند، تا حقوق برباد رفته خود را مطالبه کنند. استوار و مقاوم به خیابان ها سر ریز شدنه اند، تا تمامیت نظام سرمایه داری حاکم بر ایران را از اریکه قدرت به زیر بکشند. چرا که طی چهار دهه، به تجربه دریافته اند که با بودن جمهوری اسلامی و نظام سرمایه داری حاکم بر ایران، رسیدن به نان و آزادی محال است.
اگرچه هم اینک رژیم ستمگر جمهوری اسلامی و نیروهای امنیتی اش با تمام امکانات بسیج شده اند تا خیزش انقلابی توده های ستمدیده را سرکوب و بار دیگر سکوت گورستانی را بر جامعه تحمیل کنند، اما، مجموعه شرایط حاکم بر کشور و حجم مطالبات تل انبار شده کارگران، زنان، معلمان و انبوه زحمتکشان ایران بیانگر این واقعیت است که چنین امری دیگر به سادگی متحقق نخواهد شد. آدمکشان جمهوری اسلامی، حتا اگر به زور سرنیزه و زندان، قادر شوند اعتراضات خیابانیِ پر شور و گسترده مردم مبارز و آزادی خواه ایران را موقتا به عقب برانند، این جنبش با ماهیتی که از خود نشان داده است، در زمانی نه چندان دور با حدت و شدت بیشتری در کنار طبقه کارگر و همراه با نیروی لایزال این طبقه پیشرو برای تسویه حساب نهایی با نظام سرمایه داری حاکم بر ایران دوباره ظاهر خواهد شد.
از این رو، خیزش دلاورانه جوانان و شور و اشتیاق توده های زحمتکشی که برای پایان دادن به وضعیت فلاکت باری که جمهوری اسلامی طی ۳۸ سال بر آنا تحمیل کرده است، شایسته حمایت است. پس، بپاخیزیم و با تمام قدرت مان از جنبش ستمدیده گان ایران حمایت و پشتیبانی کنیم.
جمعی از فعالین سیاسی چپ اُروبرو (سوئد)
۱۹ دی ماه ۱۳۹۶
نظرات شما