اول ماه مه روز اتحاد و همبستگی کارگری، روز مبارزه و رزم مشترک کارگران علیه سرمایه‌داران، روز میتینگ و تظاهرات و اعتراضات خیابانی‌ست. طبقه کارگر ایران امسال نیز با شور و شوق فراوان و اعتقادی راسخ به نابودی حتمی نظام سرمایه‌داری، برچیده شدن بساط ظلم و ستم و استثمار و با امید به شکفتن هزاران گل سرخ آروزهای سرکوب شده در باغ بزرگ کارگران به استقبال اول ماه مه می‌رود.
سرمایه‌داران و رژیم سیاسی پاسدار منافع آن‌ها، برای حفظ قدرت و تشدید استثمار و بهره‌کشی، سخت‌ترین شرایط اقتصادی و سیاسی را بر کارگران تحمیل نموده‌اند. ارتجاع حاکم با تشدید بیش از پیش قهر و سرکوب عریان علیه طبقه کارگر، سعی کرده است جلو هرگونه اعتراضی را مسدود و هر فریاد اعتراضی را در گلو خفه کند. به‌رغم این اما طبقه کارگر در صحنه مبارزه ایستاده است و برای رهایی جامعه از شر تبعیضات و نابرابری‌ها و برچیدن بساط ستم و استثمار، به مبارزه‌ای پی‌گیر با نظم موجود روی آورده است.
اول ماه مه در شرایطی فرا می‌رسد که کارگران در کارخانه‌ها و موسسات گوناگون تولیدی و خدماتی در سرتاسر ایران، با یک رشته اعتصابات و اعتراضات گسترده، به رودررویی با سرمایه‌داران و دولت آن‌ها برخاسته‌اند. طبقه کارگر با شعارهایی پا به میدان مبارزه گذاشته که در تمام طول حاکمیت جمهوری اسلامی پس از سال ۶۰ سابقه نداشته است. شعارها، تجارب و اشکال مبارزاتی بخش‌های پیشرو‌تر کارگران به سرعت به سایر بخش‌های کارگری تسری یافته و در مسیر تکاملی خود صیقل خورده‌اند. خواست‌ها و مبارزات کارگری از مرز خواست‌ها و مبارزات اقتصادی بسی فراتر رفته و تا مبارزه علیه تبعیض و ستم و استثمار، علیه دولت و علیه تمام نظم موجود امتداد یافته است.
صدها هزار کارگر شاغل باضافه عموم کارگران بازنشسته و ده‌ها هزار کارگر اخراجی، در ابعادی گسترده و در اشکال مختلف از جمله تجمعات و تظاهرات خیابانی دست به اعتراض زده‌اند. رژه خیابانی مکرر کارگران با پرچم‌ها و پلاکاردها و خواست‌هایی که سرمایه‌داران و دولت آن‌ها از پذیرش آن سرباز زده‌اند، حاکی از عزم استوار و رزمندگی طبقه‌ای‌ست که بخش‌های مختلف آن در جای جای کشور لب به اعتراض گشوده‌اند و با روحیه‌ای اعتراضی وارد نبرد رویاروی با ستمگران و استثمارگران شده‌اند. طبقه کارگر طی صدها اعتصاب، تجمع، راه‌پیمایی، تظاهرات و اعتراض خیابانی نشان داد که قادر است در اول ماه مه نیز تجمعات و اعتراضات خیابانی گسترده‌ای را سازمان دهد.
با این تجربه ارزنده و با این پشتوانه و روحیه اعتراضی کم‌نظیر است که طبقه کارگر به پیشواز اول ماه مه می‌رود. کارگران با هزاران امید و آرزو به استقبال روز جهانی کارگر می‌روند تا باکاربست این تجارب و به خدمت گرفتن این پشتوانه ارزنده و کم‌نظیر، اعتراضات خیابانی با شکوهی را در اول ماه مه برگزار کنند، جلوه‌هایی از قدرت طبقاتی خود را به نمایش بگذارند و به سرمایه‌داران و رژیم آن‌ها بفهمانند که دیگر نمی‌توانند خواست‌های این طبقه را پشت گوش بیاندازند.
باید توجه کرد که این فقط تجارب و پیشینه اعتراضات خیابانی کارگران در یک سال گذشته نیست که به عنوان یک فاکتور مثبت در خدمت برگزاری مراسم‌های اول ماه مه امسال در شکل اعتراضات خیابانی‌است. رژیم جمهوری اسلامی نیز در حال حاضر با بحران‌های متعددی در عرصه داخلی و بین‌المللی روبروست. بحران رکود تورمی ادامه دارد، وضعیت اقتصادی رژیم به هم ریخته است. شکست و ناکامی حسن روحانی و بی‌فرجامی برجام، کشمکش‌های داخلی رژیم را تشدید کرده است. اردوی ارتجاع ازهم گسیخته است .مناسبات اقتصادی و سیاسی رژیم با اروپا و آمریکا ثبات نگرفته است، دولت آمریکا درصدد تشدید فشار و وضع تحریم‌های جدید علیه رژیم است. جمهوری اسلامی در میان کشورهای منطقه نیز پیوسته ایزوله‌تر شده است. سیاست‌های رژیم در عراق و سوریه و یمن و لبنان و کمک‌ها و پول‌های هنگفتی که از جیب کارگران ایران به آن اختصاص داده می‌شود، نه فقط اعتراض بسیاری از کشورها را درپی‌داشته، بلکه مهم‌تر از آن، بیش از گذشته مورد سوال و اعتراض توده‌های مردم ایران قرار گرفته است. افزون بر همه این‌ها که مشغله روزمره وبیان استیصال رژیم جمهوری اسلامی‌ست، ارتجاع اسلامی این روزها سرگرم بازی‌های به اصطلاح انتخاباتی است و بیشترین نیرویش صرف این خواهد شد که تنور “انتخابات” اش را گرم کند تا آراء هرچه بیشتری به صندوق‌ها ریخته شود. بنابراین خواه از نظر موقعیتی که اکنون رژیم در آن قرار گرفته است و خواه به ویژه از ناحیه تجارب، روحیات، شعارها و اشکال مبارزاتی کارگران در یک سال گذشته، شرایط بیشتر از همیشه آماده است که کارگران در اول ماه مه (یازده اردیبهشت) وارد خیابان‌ها و جاده‌ها شوند، اعتراضات خیابانی را سازمان دهند و اول ماه مه را متمایز از چند سال گذشته برگزار نمایند.
اول ماه مه که روز اتحاد و مبارزه مشترک کارگران است، در سطح تشکل‌های کارگری و فعالان کارگری و عمل مشترک آن‌ها نیز باید خود را متبلور سازد. بیایید در اول ماه مه که روز اتحاد و رزم مشترک کارگران علیه طبقه سرمایه‌دار و دولت این طبقه است گردهم آییم، دست به اتحاد بزنیم، مبارزات مشترک خود را تقویت کنیم و اتحاد در عمل را گسترش دهیم.
دو تشکل اصلی کارگری یعنی سندیکای کارگران نی‌شکر هفت‌تپه که درسازماندهی اعتصابات و اعتراضات کارگران هفت تپه نقش مؤثری داشته است و به ویژه سندیکای کارگران شرکت‌واحد اتوبوس‌رانی تهران و حومه که اجتماعات اعتراضی پرشور و مکرری را سازمان داده، در برگزاری مراسم‌های اول ماه مه، مبتکر و پیشگام بوده ، پیشتاز مبارزه علیه دولت و “لایحه اصلاح قانون کار” آن بوده است، نقش بسیار موثری در آموزش و ارتقاء آگاهی سیاسی، تقویت روحیه اعتراضی و پیشرفت جنبش طبقاتی کارگران ایفا کرده است، در اول ماه مه نیز می‌توانند همین نقش را ایفا کنند و برگزاری مراسم‌های مشترک و صدور بیانیه و قطعنامه مشترک را سازمان دهند.
قطعنامه مشترک این دو سندیکا به مناسبت اول ماه مه سال ۹۵ همراه با سه تشکل دیگر (سندیکای کارگران ساختمانی و نقاش البرز، کمیته پی‌گیری ایجاد تشکل‌های کارگری و کمیته هماهنگی برای کمک به ایجاد تشکل‌های کارگری) برای نخستین بار پس از پنج سال (۹۰ الی ۹۴) و بازگشت این دو سندیکا به اتحادعمل‌های سال‌های ۸۸ و ۸۹ نویددهندۀ آن است که این اتحاد در سال جاری و سال‌های آینده مستحکم‌تر و گسترده‌تر شود و از لحاظ کیفی نیز ارتقاء پیدا کند.
سندیکای کارگران نی‌شکر هفت‌تپه که علاوه بر این قطعنامه، قطعنامه مشترک دیگری را نیز همراه با سه تشکل دیگر (اتحادیه آزاد کارگران ایران، انجمن صنفی کارگران برق و فلزکار کرمانشاه و کانون مدافعان حقوق کارگر) به مناسبت اول ماه مه سال ۹۵ صادر کرده بود، می‌تواند به عنوان حلقه اتصال این دو اتحادعمل نقش موثری ایفا کند و یاری‌رسان صدور قطعنامه مشترک هر هشت تشکل باشد و درعین حال زمینه‌های همکاری با پنج تشکل فعالان کارگری (کارگران پروژه‌های پارس جنوبی، جمعی از کارگران پتروشیمی‌های منطقه ماهشهر و بندر امام، فعالان کارگری جنوب، جمعی از کارگران محور تهران – کرج و فعالان کارگری شوشتر و اندیمشک) را فراهم سازد که طی چند سال گذشته، هر ساله به مناسبت اول ماه مه قطعنامه‌های مشترکی صادر نموده‌اند.
از یاد نبریم که قدرت ما در اتحاد و تشکل ماست، قدرت ما در همبستگی و رزم مشترک ماست و روز اول ماه مه روز اتحاد و همبستگی و رزم مشترک کارگران علیه طبقه سرمایه‌دار است. تجمعات و اعتراضات خیابانی و اتحاد‌عمل‌ها را در هر سطحی که می‌توانیم سازمان دهیم و همبستگی مبارزاتی خود را با کارگران سراسر جهان به نمایش بگذاریم.
متن کامل نشریه کار شماره ۷۴۰ در فرمت پی دی اف
نظرات شما