چند روزی بیشتر به “انتخابات ” سیزدهمین دوره ریاست جمهوری (۱۴۰۰) و شوراهای شهرها باقی نمانده است. “انتخاباتی” فرمایشی و به‌کلی بی‌ربط به منافع توده‌های مردم. درواقع انتصاباتی که هر چهار سال یک‌بار تکرار شده اما این بار با بی‌تفاوتی و تحریم گسترده‌تر توده‌های مردم روبرو شده به‌نحوی‌که کمترین علاقه‌ای به آن نشان نمی‌دهند و به‌درستی نام مضحکه انتخاباتی بر آن گذاشته‌اند.
علیرغم سرمایه‌گذاری و هزینه‌ای که رژیم صرف تدارک انتخابات فرمایشی خود نموده و تبلیغاتی که برای جلب مردم به راه انداخته است، اما این تلاش‌ها و تبلیغات روی ذهن مردم تأثیر نگذاشته و هیچ بخشی از توده‌های زحمتکش مردم را جلب و جذب نکرده است.
بازی‌های رسوای به‌اصطلاح رقابتی نامزدهای ریاست جمهوری در “شو” صداوسیمای رژیم نیز غیر از افزودن بر نفرت عمیق مردم از رژیم حاکم حاصلی نداشته است. مردم از خود می‌پرسند، ما را چه به این حرف‌های صد تا یک غاز؟ این‌ها همه یک عده آدم‌های دروغ‌گو، شارلاتان، دزد و فاسد از طبقه حاکم هستند که دارای هیچ‌گونه لیاقت و قابلیتی حتی در حد یک رئیس‌جمهور نیستند. البته تا آنجا که بتوان در یک دولت دینی از جمهوری و ریاست آن سخن گفت!. همه نامزدها افرادی هستند بی‌اراده ، کارگزار چشم و گوش بسته خامنه‌ای و رژیم به‌غایت ارتجاعی جمهوری اسلامی.
مردمی که بیش از چهل سال شاهد عملکرد و سیاست‌های به‌شدت ضد مردمی رژیم بوده‌اند، دست رد به سینه خیمه‌شب‌بازی‌های انتخاباتی آن زده‌اند و دیگر حاضر نیستند سیاست‌های ارتجاعی و ضد دمکراتیک رژیم را تحمل کنند. کارنامه سیاه و عملکرد جنایت‌کارانه چهل‌ودوساله رژیم که با دروغ و فریب، ، سرکوب و زندان و کشتار و تحمیل فقر و بیکاری و مصائب متعدد اجتماعی بر مردم همراه بوده است، اوضاع را به چنان مرحله‌ای رسانده که عملاً اکثریت مردم رو درروی آن قرارگرفته‌اند. همه مسیرهای ارتباطی با مردم عملاً مسدود شده ، به انسداد مطلق رسیده و سیاست‌های رژیم باشکست روبرو شده است. توده‌های زحمتکش مردم ایران در طول سال‌های حاکمیت رژیم جمهوری اسلامی، عملاً هیچ نقشی در تعیین سرنوشت خود نداشته‌اند . سیاست‌های اقتصادی، اجتماعی رژیم حاکم، زندگی میلیون‌ها کارگر و زحمتکش را به فقر و سیه‌روزی سوق داده و ابتدائی ترین حقوق دموکراتیک را از آحاد وسیع مردم سلب نموده است.
کارگران و زحمتکشان ایران نه‌فقط خیمه‌شب‌بازی انتخاباتی رسوای رژیم را تحریم نموده و بر آن دست رد زده‌اند، بلکه در اعتراضات و مبارزات مکرر خویش تمام نظم حاکم را به چالش کشیده‌اند.
پایگاه‌ها و مراکزی که رژیم برای تبلیغ ” انتخابات ” در خیابان‌ها و مراکز جمعیتی بر پا نموده است، نمایشی از کسادی و کم رونقی “انتخابات” و بیشتر شبیه مراسمی است که برای فوت‌شدگان و درگذشتگان در این یا آن محله برگزار می‌شود . فوت و فاتحه برای انتخاباتی که پیشاپیش مرده است و رژیمی که پهن کننده این بساط ننگین و رسوا است، هرروز و هر ساعت به پایان عمر خویش نزدیک‌ترمی‌شود . انجام انتخابات قلابی، رسوا و دروغین، نقطه آغاز غلتیدن درشیب تند و غیرقابل‌کنترل فروپاشی رژیم است.
نفرت عمیق از انتخابات قلابی و نمایشی و بایکوت علنی و گسترده آن در جامعه‌ای شکل‌گرفته است که حرکت‌های رادیکال توده‌ای و خیابانی از نمونه خیزش دی‌ماه سال ۹۶ و قیام آبان ۹۸ را پشت سر دارد و اعتصابات کارگری به امری روزمره در آن تبدیل‌شده است. نارضایتی از رژیم حاکم به نهایت خود رسیده و اراده برای سرنگونی آن محکم‌تر و فشرده‌تر شده است.
کارگران و زحمتکشان، اقشار فرودست، روشنفکران انقلابی، فعالین سیاسی و کارگری، جوانان، دانشجویان، عموم مردم مبارز، زن و مرد باید همزمان با تحریم فعال “انتخابات” با جدیت وارد حوزه کار عملی شویم و در راستای تغییر و تحول بنیادی نظم موجود، خود را در واحدها و هسته‌های فعال اجتماعی سازمان‌دهی کنیم،اعتصابات را درمیان کارگران، معلمان، پرستاران، بازنشستگان، دانشجویان و سایر زحمتکشان سازمان دهیم،به استقبال اعتصابات سراسری برویم ، مسیر اعتصاب عمومی سیاسی را هموارسازیم و با قیام مسلحانه همگانی، رژیم سرمایه‌داری جمهوری اسلامی را از قدرت به زیرکشیم و حکومت شورایی خویش را مستقر سازیم.
زنده‌باد اعتصاب عمومی سیاسی و قیام مسلحانه همگانی
زنده‌باد انقلاب – زنده‌باد سوسیالیسم
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی – برقرار باد حکومت شورایی
اعضا و هواداران سازمان فدائیان (اقلیت) – داخل کشور
۲۲/ ۳/ ۱۴۰۰
کار، نان، آزادی – حکومت شورایی
متن کامل نشریه کار شماره ۹۲۴ در فرمت پی دی اف
نظرات شما