کارگران ایران امسال در شرایطی به استقبال اول ماه مه ( یازده اردیبهشت) روز جهانی کارگر می‌روند که یکی از دشوارترین دوره‌های زندگی و سخت‌ترین شرایط معیشتی و اقتصادی را می‌گذرانند. اوضاع به‌شدت وخیم اقتصادی و شرایط سرکوب و بی حقوقی مطلق، توأم با استثمار خشن و بی‌حدوحصر طبقه سرمایه‌دار که در سایه رژیم سرمایه‌داری- استبدادی حاکم بر کارگران تحمیل‌شده است، میلیون‌ها کارگر و خانواده‌های کارگری را به فقر و گرسنگی فزاینده و سیه‌روزی کامل سوق داده است. دستمزدهای ناچیز زیرخط فقر، حتی یک‌چهارم هزینه‌ها را پوشش نمی‌دهد. گرانی‌ها و افزایش مداوم قیمت کالاها و مایحتاج کارگران و زحمتکشان، دیگر چیزی جز نان خشک‌وخالی در سفره کوچک کارگران باقی نگذاشته است. وضعیت بیمه‌ها و امکانات بهداشتی و درمانی کارگران روزبه‌روز بدتر شده است. میلیون‌ها کارگر و جویای کار هیچ‌گونه ممر درآمدی ندارند و از همان حداقل بخورونمیر کارگران شاغل نیز محروم‌اند. سرمایه‌داری حاکم تمام بار بحران اقتصادی را بردوش کارگران قرار داده است.
افزون بر اوضاع به‌غایت وخیم اقتصادی و معیشتی، بی حقوقی و نقض ابتدایی‌ترین حقوق دموکراتیک کارگران نیز تشدید شده است. رژیم ارتجاعی جمهوری اسلامی که پاسدار منافع طبقه سرمایه‌دار حاکم است، هر اعتراض و اعتصاب کارگری را با سرکوب و سرنیزه و ارعاب پاسخ می‌دهد. احضارهای پی‌درپی، بازداشت، بازجویی، تهدید، زندان و اخراج فعالان کارگری و کارگران معترض و پیشرو بیش‌ازپیش تشدید شده است. بیماری همه‌گیر کرونا و بی لیاقتی و ناکارآمدی رژیم حاکم، معضلات و مشکلات کارگران را دوچندان کرده است.علی‌رغم آنکه در اثر ابتلا به بیماری کرونا، روزانه چند صد نفر جان خود را از دست می‌دهند، اما رژیم سرمایه‌داری و جنایتکار حاکم از واکسیناسیون فوری، رایگان و عمومی طفره می‌رود. سرمایه‌داران غارت‌گر و حکومت دزدان و فاسدان تنها در فکر سود و انباشت و افزایش سرمایه خود هستند و برای جان و سلامت میلیون‌ها کارگر و زحمتکش ارزشی قائل نیستند. از آغاز شیوع بیماری کرونا تاکنون، در اثر سیاست‌های ضد کارگری رژیم نه‌فقط تعداد زیادی از کارگران و دیگر اقشار مردم جان‌باخته‌اند، بلکه میلیون‌ها تن دیگر نیز کار خود را ازدست‌داده و به‌صف طویل و پرشمار بیکاران پیوسته‌اند و دولت ارتجاعی حاکم نیز هیچ‌گونه اقدامی در حمایت از این کارگران انجام نداده است.
واقعیت این است دامنه فشارهای اقتصادی و سیاسی از حد تحمل کارگران فراتر رفته است. کارگران برای پایان دادن به این شرایط و تغییر وضع موجود، در اشکال متنوعی دست به مبارزه زده‌اند. صدها اعتصاب و تجمع کارگری با خواست‌های اقتصادی و سیاسی، نشان‌دهنده خواست و اراده کارگران به تغییر و دگرگونی است. جنبش کارگری آرام‌آرام اعتصابات پراکنده و جدا از هم را پشت سر می‌گذارد. اعتصابات هماهنگ فرا واحدی درحال گسترش‌اند. اعتصاب بزرگ و فراگیر کارگران صنعت نفت، به نحو درخشانی نه‌فقط این واقعیت را به نمایش گذاشت، بلکه مبارزات طبقه کارگر را وارد فاز نوینی ساخت و چشم‌انداز امیدبخشی را فراروی جنبش طبقه کارگر گشود.
اول ماه مه روز جهانی کارگر، روز اتحاد و همبستگی بین‌المللی و مبارزه مشترک کارگران علیه استثمارگران و سرمایه‌داران است. اول ماه مه روز تجلی عزم و اراده طبقه کارگر برای براندازی نظام سرمایه‌داری و استقرار سوسیالیسم است.
ما اعضا و هواداران سازمان فدائیان(اقلیت)- داخل کشور،ضمن گرامیداشت روز جهانی کارگر و تبریک و تهنیت به طبقه کارگر، بار دیگر بر عهد خویش تأکید می‌کنیم که تا پای جان از منافع طبقه کارگر دفاع کنیم.
ما اعضا و هواداران سازمان فدائیان(اقلیت)- داخل کشور، در کنار و همدوش طبقه کارگر تا نابودی کامل نظام سرمایه‌داری ، برافتادن هرگونه ستم و استثمار و نابرابری و استقرار جامعه سوسیالیستی، به مبارزه آشتی‌ناپذیر ادامه می‌دهیم.
خجسته باد اول ماه مه روز همبستگی جهانی کارگران
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی- برقرار باد حکومت شورایی
زنده‌باد آزادی – زنده‌باد سوسیالیسم
اعضا و هواداران سازمان فدائیان(اقلیت)- داخل کشور
اردیبهشت سال۱۴۰۰
نظرات شما