روز گذشته خبرگزاری‌های دولتی ایران، از وقوع انفجار در معدن گرانیت قرمز “قلعه خرگوشی” اردکان در روز دوشنبه ۱۶ تیر خبر دادند. در پی این انفجار دو کارگر جان خود را از دست داده و سه کارگر دیگر مجروح شدند.
هر روزه اخباری از جان باختن و یا مجروح شدن کارگران منتشر می‌شود. روز ۱۸ تیر دو کارگر در عمق چاهی در تهران جان خود را از دست دادند که یکی از آن‌ها تنها ۱۸ سال سن داشت. در همین روز دو کارگر دیگر در شهرستان مهریز استان یزد نیز بر اثر ریزش چاه جان خود را از دست دادند. باز در این روز و در پارس‌آباد مغان یک کارگر که در پروژه مسکن مهر مشغول به کار بود در اثر سقوط از طبقه ششم جان خود را از دست داد.
یک روز قبل‌تر نیز برق‌گرفتگی منجر به مرگ یک کارگر افغان در اعماق چاه در شهر کاشان شد. در این روز دو کارگر دیگر نیزبر اثر واژگونی دستگاه جرثقیل در دانشگاه شیراز جان خود را از دست دادند که یکی از آن‌ها تنها ۲۰ سال سن داشت.
روز ۱۵ تیر و پس از گذشت سه روز، خبر جان باختن دو کارگر و مصدومیت یکی دیگر در اثر حادثه‌ای در خط ۷ مترو تهران تایید گردید.
براستی در ایرانِ تحت حکومت اسلامی چه خبر است که هر روز باید شاهد جان باختن و مصدوم شدن کارگران برای بدست آوردن یک لقمه نان باشیم؟
به‌گزارش سازمان پزشکی قانونی در طی سال گذشته ۱۹۹۴ کارگر در جریان حوادث ناشی از کار جان خود را از دست داده اند که در مقایسه با سال پیش از آن ۱۱ درصد افزایش یافته است. این به معنای جان باختن روزانه بیش از ۵ کارگر است و این تازه آمار دولتی است که همواره کمتر از میزان واقعی اعلام می‌شود.
براساس همین گزارش در طی ۱۰ سال گذشته حوادث ناشی از کار در ایران همواره با افزایش مواجه بوده است. در حالی که در سال ۸۳ این حوادث موجب جان باختن ۶۹۷ کارگر گردیده بود در سال ۹۲ به جان باختن ۱۹۹۴ کارگر منتهی گردید. هم‌چنین در طی این ده سال بیش از ۱۲ هزار کارگر جان خود را از دست داده‌اند.
تنها در دو ماه اول سال‌جاری ۲۸۵ کارگر جان خود را از دست داده‌اند که باز نسبت به دو ماهه اول سال ۹۲، ۵/ ۷ درصد افزایش نشان می‌دهد.
جمهوری اسلامی با تحمیل فقر و گرسنگی، تحمیل دستمزدهای ناچیز و قراردادهای غیرمنصفانه، ممانعت از تشکل‌یابی کارگران، تحمیل ساعات زیاد کار، ترس از بیکاری و از دست دادن همان جوی باریک آب و با بازگذاشتن دست سرمایه‌داران در عدم رعایت اصول ایمنی، عدم آموزش مناسب و لازم کارگران و نقض وحشیانه‌ی حقوق آن‌ها تا حدی که بارها کارگران را در حالی که هنوز ماه‌ها دستمزد خود را طلبکار هستند، از کار اخراج می‌کنند، عامل اصلی این حوادث و مرگ کارگران است.
در همه‌ی کشورهای سرمایه‌داری کارگران قربانی حوادث ناشی از کار می‌شوند. اما در هر کشوری که حقوق کارگران بیشتر نقض می‌شود، هر جا که کارگران در فقر و گرسنگی بیشتری بسر می‌برند، هر جا که کارگران فاقد تشکل‌های صنفی و احزاب سیاسی واقعی خود هستند، حوادث ناشی از کار نیز در آن کشورها بیشتر است و ایران یکی از این کشورهاست. این رژیم سرمایه داری وجنایتکارجمهوری اسلامیست که با سیاست‌های خود چنین شرایطی را بر طبقه کارگر ایران تحمیل کرده و بنابر این جمهوری اسلامی قاتل اصلی کارگران ایران است.
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی – برقرار باد حکومت شورایی
زنده باد آزادی – زنده باد سوسیالیسم
سازمان فدائیان (اقلیت)
۱۹ تیر ۱۳۹۳
کار – نان – آزادی – حکومت شورایی
نظرات شما