قدم های محکم فعالان جنبش کارگری ایران در اروپا
قبل از هرچیز باید پذیدفت که سفر رضا شهابی چهره سرشناس جنبش کارگری ایران به همراه داود رضوی دیگر عضو سندیکای واحد اتوبوس رانی تهران و حومه و لقمان ویسی از اعضای کانون صنفی معلمان که به دعوت و هزینه سندیکاهای کارگری فرانسه به قصد دیدار با تشکلات کارگری به اروپا آمده اند، یک دستاورد بزرگ و مهم برای جنبش کارگری ایران است. براساس گزارشاتی که منابع خبری جنبش چپ ایران از مجموعه دیدارها و نشست های این سه فعال کارگری و فرهنگی با سندیکاها و تشکل های کارگری در فرانسه و همچنین در گفتگوهای خود با سازمان جهانی کار داشته اند، حکایت از آن دارد که این سه نماینده کارگری با شایستگی تمام بیان کننده مطالبات سرکوب شده کارگران ایران بوده اند.
پس از دیدار این فعالان صنفی و کارگری ایران با تشکل ها و سنندیکاهای فرانسوی و سوئیسی، این بار نوبت سندیکاهای سوئدی بود تا میزبان این سه فعال جنبش کارگری ایران در سوئد باشند. دیدارها و نشست هایی که طی روزهای جمعه و شنبه، پانزدهم و شانزدهم ژوئن (۲۵ و ۲۶ خرداد) در استکهلم و گوتنبرگ سوئد برگزار شد. پیشتر زمانی که رضا شهابی در زندانهای جمهوری اسلامی روزگار دوزخی را می گذراند و اعتصاب غذای او ۵۰ روز به درازا کشیده شد، چندین بار سندیکاهای سوئدی از جمله سندیکای ال.او، سندیکای ترانسپورت، سندیکای ای.اف. متال و سندیکای کمونال سوئد در حمایت از او بیانیه صادر کرده بودند و نام رضا شهابی و داوود رضوی دیگر سندیکالیست ایران برای آنها آشنا بود. این اتحادیه های کارگری، علاوه بر آنکه خود گفتگوی مستقیمی با این فعالان کارگری انجام دادند، در ادامه جلسه سخنرانی و پرسش و پاسخ آنان را با علاقه مندان ومدافعان طبقه کارگر ایران در سوئد نیز فراهم کردند. از این رو مکان سخنرانی آ- ب- اف (نماد فرهنگی کارگران سوئد) برای سخنرانی آنان در نظر گرفته شد.
اولین جلسه سخنرانی روز ۱۵ ژوئن (۲۵ خرداد) با حضور نزدیک به ۸۰ نفر از ایرانیان در شهر استکهلم سوئد برگزار شد. رضا شهابی ، داوود رضوی و لقمان ویسی که هر سه تن در این نشست سخنرانی کردند، از وضعیت خود، جنبش کارگری ایران و نتایج سفرشان به اروپا سخن گفتند.
شروع کننده سخنرانی رضا شهابی بود. او از دشواری وضعیت خود در روزهای تحمل زندان و از بردباری همسرش و همراهی او در آن روزهای سخت سخن گفت. شهابی در میان سخنان خود، بارها از حمایت بی دریغ ایرانیان و نیروهای خارج از کشور تشکر و از حمایت های بین المللی تقدیر کرد. رضا شهابی علاوه بر مشکلات امنیتی که مانع از ایجاد تشکل های کارگری در ایران می گردد، از سایر موارد مانند قرار دادهای کوتاه مدت و بدون امضا بعنوان یکی دیگر از موانع نام برد. او همچنین به چهره سازی برخی از افراد در جنبش کارگری اشاره کرد که با تفکر سکتاریستی و فرقه گرائی مانع از انسجام و همبستگی کارگران می شوند و حاکمیت نیز از این وضع که آنها تشکل های کاغذی و سایتی داشته باشند و موجودیت غیر مادی، استقبال می کند.
رضا شهابی در قسمت پرسش و پاسخ موفق به رفع یک ابهام بزرگ شد، و آن این بود که برخی با انتشار جملاتی از سخنان او در شبکه های اجتماعی اینگونه وانمود کرده بودند که او ضد کمونیست و یک سندیکالیست مخالف با جنبش چپ است. رضا شهابی در پاسخ به این سئوال که شما در مورد نیروهای چپ چطور فکر می کنید، گفت: من تصحیح می کنم که منظورم همبستگی و اتحاد عمل موقت برای همه جریان های جنبش چپ بود. البته این واقعیت را هم در نظر می گیرم که اختلاف هست و باید هم باشد، اما آنچه که از آن حکومت سرمایه داری ایران سود می برد، چند پاره گی و متفرق بودن است. رضا شهابی در همین زمینه ادامه داد که لازمه کار در این است که متحد شویم و از پائین به هم نگاه کنیم.
شهابی بارها تکرار کرد که اگر ما امروز اینجا هستیم، بخاطر همین حمایت جنبش چپ در داخل و خارج از کشوربوده است، و از یاد نمی بریم که شما در سرما و گرما عکس های ما را به دست گرفتید و از ما حمایت کردید. او تاکید کرد که ما از هم نیرو می گیریم و باید هشیارتر از پیش راه را برای رسیدن به یک وضعیت بهتر ادامه دهیم .
داوود رضوی نیز، از روزهای سخت ایجاد سندیکای شرکت واحد گفت و تاکید کرد که با استقامت و پایداری اعضای سندیکا از سال ۸۳ تا به امروز است که، این سندیکا ۶ هزار عضو دارد. داوود رضوی در گوشه ای از سخنان خود اشاره کرد، شاید برخی تصور کنند که ما امیتاز داده ایم یا توافقی با حاکمیت کرده ایم که این سفر نصیب ما شده است. اما این چنین نیست و در شرایطی، حاکمیت ها مجبور می شوند که قدری خود را با وضعیت موجود وقف دهند. داوود رضوی اشاره کرد، حکم ۵ سال تعلیق را در پرونده اش دارد و هیچ معلوم نیست که بعد از بازگشت به ایران چه در انتظارش باشد.
لقمان ویسی هم از مشکلات موجود در آموزش و پرورش سخن گفت و تشکل یابی صنف خود را در برابر کارفرمای واحدی به نام دولت دانست. لقمان ویسی بارها تاکید کرد که اتحادشان با طبقه کارگر طبیعی و منطقی است و منافع واقعی معلمان در گرو اتحاد است . این فعال معلمان تاکید کرد که هدف ما صرفا برای دستمزد و تامینات مادی نیست، بلکه هدفی است برای زندگی در دنیای بهتر.
در مجموع هر سه نماینده جنبش کارگری و فرهنگی ایران، در سخنانشان به برابری زنان و جنبش زنان، دانشجویان و اهمیت به کودکان کار و حل مشکلات جامعه از طریق راه حل های سوسیالیستی پرداختند. نکته جالب این بود که حرف و آرزوهایشان، تماما از جنس خودمان بود.
گزارش از فعالان سازمان فدائیان (اقلیت)- استکهلم
نظرات شما