کارگران کارخانه هپکو در چهارمین روز از دور جدید اعتراضات خود، بار دیگر خط‌آهن شمال – جنوب را مسدود کردند. در پی اقدام امروز کارگران، استاندار و تعدادی دیگر از مقامات دولتی مجبور به مذاکره با کارگران شده و قول رسیدگی به خواست‌های کارگران را دادند. این در حالی‌ست که چندی پیش استاندار گفته بود: “قادر به حل مشکل هپکو نیستیم”.
در پی این مذاکرات، کارگران با تصمیم جمعی خود، با پایان دادن موقت به اعتراضات، تا روز دوشنبه به مقامات دولتی مهلت دادند تا به‌خواست‌های‌شان رسیدگی شود. کارگران اعلام کردند که در صورت عدم تحقق خواست‌های‌شان، اعتراضات را بار دیگر از سر خواهند گرفت.
دور جدید اعتراضات کارگران از روز یکشنبه آغاز گردید و از روز دوشنبه کارگران با مسدود کردن خط‌آهن شمال – جنوب در ساعاتی از روز، به اعتراض خود ادامه دادند. در همین روز بود که یکی از کارگران از شدت فشار اقتصادی تصمیم به خودکشی گرفت که خوشبختانه رفقای کارگر او به‌موقع مانع اقدام او شدند. هم‌اکنون بعضی از کارگران سه ماه و بعضی بیش از سه ماه دستمزد خود را از کارفرما طلبکار هستند.
از زمان واگذاری هپکو به بخش خصوصی، مشکلات کارگران کارخانه افزایش یافته، به گونه‌ای که از ۲۰۰۰ کارگر تنها ۷۰۰ کارگر باقی مانده‌اند و این کارگران نیز با مشکل دریافت دستمزد و امنیت شغلی روبرو هستند.
بنابر این، دو خواست مهم کارگران هپکو در شرایط کنونی، پرداخت به‌موقع دستمزدها و تضمین ادامه‌ی کاری در کارخانه هپکو است. کارگران یکی از موانع مهم در تحقق خواست‌های‌شان را خصوصی کردن کارخانه می‌دانند و به همین دلیل خواستار مشخص شدن وضعیت مالکیت کارخانه و خلع‌ید از صاحبان کنونی هستند.
به‌گفته‌ی کارگران، وضعیت کنونی کارخانه که زمانی سالانه ۲۴۰۰ دستگاه ماشین‌آلات صنعتی تولید می‌کرد و هم اکنون به تنها ۸ دستگاه رسیده است، نتیجه‌ی خصوصی سازی کارخانه است. به گفته‌ی آن‌ها، مالکان کنونی بیش از آن‌که به فکر راه‌اندازی کارخانه باشند، چشم‌شان به املاک کارخانه از جمله ۱۱۵ هکتار زمین هپکو در شهر اراک است.
کارگران کارخانه هپکو پیش از این نیز بارها دست به اعتراض زده بودند و حتا در ۲۸ شهریورماه سال گذشته، تجمع آن‌ها و کارگران “صنایع آذرآب” در شهر اراک با حمله وحشیانه گارد ضد شورش روبرو گردید که تعدادی از کارگران مورد ضرب و شتم قرار گرفته و بازداشت شدند. اما اتحاد و عزم مبارزاتی کارگران هپکو که ریشه در واقعیت‌های زندگی و آگاهی حاصل از مبارزات کارگران دارد، باعث شد تا سرکوب و دیگر حیله‌‌های دولت و مالک کارخانه موثر واقع نشده و کارگران برای تحقق خواست‌های خود به مبارزه ادامه دادند.
روزانه کارگران در اقصا نقاط کشور دست به اعتصاب، تظاهرات و راهپیمایی می‌زنند، اما در عمل مشکلات کارگران روزبروز بیشتر و بیشتر می‌شود. در همین روز کارگران راه‌آهن اصفهان، بازنشستگان پتروشیمی آبادان، کارگران نی‌بُر هفت‌تپه دست به اعتصاب و تجمع اعتراضی زده بودند. براساس آمارهای اعلام شده در سال ۹۶، شش هزار اعتراض کارگری رخ داده است.
خواست کارگران هپکو، خواست تمامی کارگران ایران است. کارگران ایران کار می‌خواهند، کارگران ایران نان می‌خواهند و کارگران ایران آزادی می‌خواهند.
سازمان فدائیان (اقلیت) ضمن حمایت از خواست‌های کارگران هپکو، کارگران ایران را به اتحاد حول شعار کار – نان – آزادی فرا می‌خواند.
در حالی که سرمایه‌داران از هرگونه آزادی برای مقابله با اعتراضات و نادیده گرفتن خواست‌های کارگران برخوردار بوده و دولت و قوانین موجود همه به نفع آن‌ها و در خدمت آن‌ها قرار دارند، کارگران اما از داشتن حق تشکل محروم بوده و اعتراضات آن‌ها پراکنده است. سازمان فدائیان (اقلیت) اتحاد و تشکل را رمز موفقیت کارگران می‌داند. کارگران متفرق هیچ چیز، کارگران متحد همه چیز.
سرنگون باد رژیم جمهوری اسلامی – برقرار باد حکومت شورایی
زنده‌باد آزادی – زنده‌باد سوسیالیسم
نابود باد نظام سرمایه‌داری
سازمان فدائیان (اقلیت)
۲۶ اردیبهشت ۱۳۹۷
کار- نان- آزادی- حکومت شورایی
نظرات شما